Ontwikkelstudio Playrise Digital lanceerde hun kleine racespel Table Top Racing oorspronkelijk voor mobiele platforms, maar het spel verschijnt nu eveneens voor de PlayStation Vita. Het is maar de vraag of de game op de handheld eveneens kan scoren.

De werknemers van Playrise Digital hebben uitgebreide ervaring met racegames, de studio werd namelijk opgericht door voormalige werknemers van Sony Computer Entertainment Studio Liverpool waar de WipEout franchise werd ontwikkeld. De ontwikkelaars hebben dus een diepgaande achtergrond met hypersnelle racegames, maar men gooide het over een andere boeg met Table Top Racing; het betreft een tragere ervaring die werd afgeleid van Micro Machines en Mario Kart. Spelers worden in kleine wagentjes geplaatst die racen door alledaagse omgevingen zoals een keukentafel, waarbij ze elkaar bestoken met eenvoudige wapens terwijl ze door de bochten glijden om zo snel mogelijk de finish te bereiken. Het is een simpel, maar schattig concept dat zeker charmant overkomt. Het doet onmiddellijk terugdenken aan de tijd waarin je zelf met de kleine wagentjes speelde op de tafel, zodat de game meteen een voorsprong heeft op zijn concurrentie.

Table Top Racing behoudt zijn voorsprong echter niet. De besturing is namelijk niet leuk genoeg om het vol te houden. Het idee achter de besturing is niet moeilijk. Je bepaalt de snelheid van je wagentje met de rechter analoge stick, terwijl je tegelijkertijd stuurt met de linker stick. De combinatie werkt goed, maar de wagens reageren onvoldoende consistent op bewegingen van de sticks en het is zelden nodig om te remmen. Het racen verliest hierdoor diepgang, het is vaak voldoende om vol gas door de bochten te gaan met een ietwat snelle auto om alles te winnen. Je zou theoretisch gebruik moeten maken van driftmechanieken om de bochten optimaal te passeren, maar er is geen enkele reden om je hieraan te wagen. Er is zelfs op volle snelheid geen snelheidsgevoel aanwezig zodat je overal probleemloos doorheen raakt. Het lijkt ook gewoon allemaal zo traag.


De game maakt ook overdreven frequent gebruik van het touchscreen, de menu's zijn bijvoorbeeld alleen via het scherm te bedienen wat slecht werkt tijdens races. Je kunt de menu's onmogelijk gebruiken zonder de sticks los te laten. Je verliest hierdoor steeds een seconde wanneer je overschakelt van menu naar gameplay. De wapens kunnen ook worden gebruikt via dit scherm, maar het is gewoonweg onmogelijk om te blijven sturen terwijl je op het touchscreen klikt. Je moet dan je duim tegelijkertijd op de sticks en het scherm houden. Deze wapens kunnen gelukkig ook worden benut met de schouderknoppen, het is gewoon spijtig dat de game je hiervoor aan je lot overlaat. Het wordt namelijk alleen toevallig duidelijk. De implementatie van het achterste touchpad is eveneens problematisch. Dit activeert namelijk de achteruitkijkspiegel, iets wat te vaak per ongeluk gebeurt. Het is de grootste reden voor crashes.

Er is gelukkig meer aandacht besteed aan de opvulling van het spel met een uitgebreide campagnemode, de Grand Prix. Het gaat om een serie van vier kampioenschappen met verschillende invulling. Er zijn gewone races, maar je hebt ook achtervolgingen, tijdsraces en eliminatieraces. Je hebt daarnaast ook alternatieve regels, inclusief races waar je al dan niet wapens mag gebruiken. Er is schijnbaar een groot verschil tussen de gamemodes, maar het wordt snel duidelijk dat de echte ervaring steeds dezelfde is. Zelfs de online multiplayer – die grotendeels verlaten is – zorgt voor weinig extra plezier. Het is een rechttoe rechtaan versie van de standaard modes met zeldzame menselijke tegenspelers. Het is echter interessant om menselijke tegenstanders te zoeken want de AI begint pas zeer laat een uitdaging te leveren, je zult zonder moeite door de eerste helft van de game scheuren.

Je zult je echter in ieder geval moeten wagen aan de singleplayer om geld te verdienen. Je verdient elke race op basis van je prestatie een aantal muntjes dat je kunt gebruiken om te investeren in je wagens. Je kunt nieuwe auto's kopen, uit een uitgebreide selectie, of je kunt geld investeren om je huidige wagen te verbeteren. Er is ook redelijk onderscheid tussen de upgrades, dus je kunt steeds verrast worden. Luilakken kunnen eveneens muntjes kopen via microtransacties, maar er is absoluut geen reden om hiermee te beginnen. Het is steeds bewonderenswaardig dat men zulke transacties implementeert zonder het 'gratis' behalen van muntjes te saboteren. Je kunt je wagen dus snel en zonder problemen uitbreiden. Het is echter misschien een betere uitdaging om de game uit te spelen zonder upgrades, hoewel je dan enkele leuke power-ups zou missen want dit is toch één van de sterke punten van Table Top Racing.


De wapens die je tijdens races vindt, stellen daarentegen weinig voor. Het gaat om een beperkt aanbod dat geen enkele verrassing bevat, denk aan standaardwapens als raketten, mijnen en een snelheidsboost. Ze hebben een groot effect op het verloop van races, maar de visuele impact is zeer beperkt waardoor je weinig genot haalt uit een succesvolle hit. Dat gebrek aan impact wordt ook duidelijk in ongelukken tussen wagens, waar twee gelijkaardige ongelukken vaak tot verschillende resultaten leidt. Dat gebrek aan consistentie en impact doet vermoeden dat er simpelweg weinig tijd in een deftige physics engine werd geïnvesteerd. Deze elementen zijn zeer belangrijk om memorabele momenten te creëren, iets wat hier dus niet gebeurt. Het zorgt samen met de doorsnee gameplay voor een game die op korte tijd uit je gedachten verdwijnt, zeker op een platform als de PlayStation Vita met vele klassieke PlayStation en PlayStation Portable racegames.

De soundtrack is al evenmin gedenkwaardig. Er is gekozen voor een kleine set generische rockmuziek die opvallend snel in herhaling valt. De geluidseffecten zijn eveneens beperkt gehouden terwijl je hierin juist zou overdrijven indien je zelf speelde met de autootjes, zodat je nooit het gevoel krijgt dat je aan hoge snelheid aan het racen bent. Dat is spijtig want de PlayStation Vita zelf blijkt krachtig genoeg om het spel op een vloeiende, perfecte framerate tonen. De handheld moet dan ook nooit een zware inspanning leveren. Het spel ziet er weliswaar top uit voor een smartphone, maar het ontbreekt afwerking op de handheld. De acht omgevingen, samen goed voor zestien tracks, blinken uit in originaliteit, maar zijn tevens zeer klinisch. De oude Micro Machines scoorden door de hoeveelheid detail die ze op de tracks plaatsten voor optimaal rijplezier, iets wat hier toch ontbreekt.

Table Top Racing is een schattige game voor korte tijd, maar het feit dat de game oorspronkelijk een mobiele game was, blijkt overduidelijk tijdens het spelen. De game is opgebouwd rond de tragere besturing van de smartphones, zodat het niet optimaal profiteert van de kwaliteiten van de PlayStation Vita. Het leidt onder andere tot een gebrek aan panache, van snelheid en afwerking. Het eindresultaat is hierdoor een game die snel kan worden vergeten. Je kunt eigenlijk beter de iOS of Android versie aanschaffen. De game komt beter tot zijn recht op de mobiele platforms, de platforms waarvoor de game steeds bestemd was. Je kunt tegelijkertijd Sonic & All-Stars Racing Transformed in huis halen voor de PlayStation Vita. Die game is iets duurder, maar het levert een gelijkaardige, meer complete race-ervaring mét snelheidsgevoel. Table Top Racing ontbreekt simpelweg de diepgang van de gemiddelde PlayStation Vita racegame om effectief te concurreren.