Eind 2002 lanceerde Production I.G. hun meest toonaangevende televisieserie, Ghost in the Shell: Stand Alone Complex, op basis van de Ghost in the Shell manga en hun eerdere animatiefilm. Kan de serie zijn illustere voorgangers echter wel evenaren?

In Ghost in the Shell: Stand Alone Complex verhuizen we naar een alternatief Ghost in the Shell universum, waar de evenementen van de Puppetmaster zaak nooit hebben plaatsgevonden. De technologie en de personages blijven echter hetzelfde, zodat je je meteen op je plek voelt in dit nieuwe universum. We volgen dus nog steeds Public Security Section 9, een Japans federaal onderzoeksbureau dat bestaat uit de beste ex-militairen en politieagenten die de moeilijkste misdaden moeten onderzoeken. Die misdaden zijn sterk geëvolueerd in de wereld van Ghost in the Shell, want de wereld zelf is ook veranderd. Zo kunnen mensen nu delen van hun lichamen vervangen door cyborg-onderdelen, waarbij bijna iedereen een cyborg-brein heeft en sommige mensen hun hele lichaam veranderen. Tegelijk zijn ook robots geïntroduceerd, opgebouwd uit dezelfde onderdelen maar zonder ‘Ghost’ wat hen onderscheidt van echte mensen in een cyborglichaam.

In Stand Alone Complex, de eerste 26 episodes van de gelijknamige 52 episode tellende serie, wordt de Laughing Man zaak onderzocht. Het Stand Alone Complex verhaal begint met verschillende losstaande feiten, maar al snel begint een mysterieuze overkoepelende verhaallijn die weet te boeien van begin tot eind. In de Laughing Man verhaallijn moet Public Security Section 9 op zoek gaan naar de mysterieuze Laughing Man, een hacker die jaren geleden een CEO van een medische firma bedreigde op live televisie. Later volgden er nog enkele incidenten, die in elkaar werden gestoken zodat de originele Laughing Man verdacht werd, tot het stil werd rond Laughing Man. De Laughing Man duikt nu echter opnieuw op, en de Public Security Section 9 moet hem eindelijk oppakken. Het is de start van een uitermate interessant, maar complex plot met vele omzwervingen en de nodige plottwists.


Het is dan ook vitaal om goed op te letten want Ghost in the Shell maakt het de kijker zeker niet gemakkelijk. Eens de leden van Public Security Section 9 de feiten ontdekken, moet je geen uitgebreide uitleg verwachten. De serie gaat er vanuit dat je de implicaties begrijpt, en dat is zeer verfrissend. Veel anime gaan er namelijk vanuit dat hun kijkers dom zijn, maar in Ghost in the Shell is dat nooit het geval geweest. Naast het complexe plot wordt er ook danig gefilosofeerd over de ziel van de mens. Kan een mens nog wel een mens zijn als hij volledig uit mechanische onderdelen bestaat, en op welk moment verandert artificiële intelligentie in een ziel? Het zijn thema’s die soms op ludieke manier worden aangeboord – door de Tachikoma nota bene – maar die een belangrijke invloed op de serie hebben.

We moeten echter ook een minpunt opwerpen. Ondanks het uitgebreide platform blijft de aandacht hoofdzakelijk uitgaan naar dezelfde leden van Section 9, meer bepaald majoor Motoko Kusanagi, de squadleider en hoofdpersonage; haar rechterhand Batou die net als Motoko een volledig cyborg-lichaam heeft; hun politieke baas Daisuke Aramaki en Togusa, het enige actieve lid die geen cyborg-onderdelen heeft buiten zijn brein. Er zijn echter nog vier andere personages binnen de Public Security Section 9. Het grootste minpunt vinden we echter in de animatie; Stand Alone Complex is bijna tien jaar jonger dan zijn illustere voorganger; maar desondanks blijft de Ghost in the Shell film in animatie en detail superieur aan zijn opvolger. De serie ziet er wel verbluffend uit, maar de moderne look en de hoeveelheid detail uit de film wordt zeker niet geëvenaard. Gezien het verschil in budget mogen we dat Production I.G. echter niet kwalijk nemen.


Aan de muziek is wel het nodige geld uitgegeven, waarbij vooral de themamuziek van hoge kwaliteit is. Het openingsnummer Inner Universe is, ondanks zijn combinatie van Russisch, Engels en Latijn, één geheel en een meezinger. Dit is geen nummer dat je snel zult overslaan. Hetzelfde kan gezegd worden over Lithium Flower, welke perfect bij hoofdpersonage Motoko past. Tijdens de serie zelf is de muziek minder opvallend, maar wordt hij op de correcte momenten ingezet ter ondersteuning van de actie. Evenmin opvallend, maar wel zeer overtuigend, zijn de stemmen van de personages. De cast uit de film is terug in de Japanse variant en bewijst dat ze hun personages nog steeds kennen. We hebben dus zeker niet veel te klagen over Ghost in the Shell: Stand Alone Complex, het is vooral genieten dat we doen met deze eerste 26 episodes van de Stand Alone Complex anime.

In diepgang kan Ghost in the Shell: Stand Alone Complex zijn illustere voorganger Ghost in the Shell weliswaar nooit evenaren; want daarvoor is de Laughing Man verhaallijn niet diepgaand genoeg in vergelijking met de Puppetmaster verhaallijn; maar dat doet zeker geen afbreuk aan de serie. Ghost in the Shell: Stand Alone Complex is simpelweg één van de beste animeseries ooit gemaakt en hoort thuis in elke collectie.