Onder Osamu Tezuka's werken vinden we vele klassiekers waaronder Astro Boy en Kimba the White Lion, maar zijn eerste klassieker was de 1949 manga Metropolis die uiteindelijk leidde tot zijn latere successen.

In tegenstelling tot vele Tezuka manga, waaronder Astro Boy en Black Jack kreeg Metropolis nooit een eigen serie. Dit inspireerde Sony Pictures Entertainment, Madhouse Studios en Tezuka Productions om een Metropolis film te ontwikkelen en hiervoor keerde men terug naar de grootste inspiratiebron voor de Metropolis manga, namelijk de gelijknamige zwart-wit film. In 1927 produceerde de Duitser Fritz Lang de expressionistische film Metropolis, wiens poster in 1949 Osamu Tezuka inspireerde voor de manga. Ondanks het feit dat Tezuka de film nooit heeft gezien, deelden beide werken grote gelijkenissen en dat was voor de drie bedrijven reden om het plot van de manga en de film te combineren. Zo werd Mitchi, een vliegende en geslachtswisselende robot, vervangen door de vrouwelijke robot Tima die niet kan vliegen. Tegelijk gaat deze anime dieper in op de sterke klassenstrijd uit de originele film, waardoor hij meer diepgaand wordt.


In de film verhuizen we naar Metropolis, een gigantische stad waarvan Duke Red de feitelijke leider is. De stad wordt bevolkt door mensen; een rijke bovenklasse en een arme, grotendeels werkloze onderklasse; en robots die al het vuile werk doen voor de mensen. In Duke Red's opdracht wordt in de stad een gigantische toren, een soort Toren van Babel gebouwd, waarmee hij de leiding over de wereld zal overnemen. Zelf zal hij echter niet op de troon gaan zetelen, die eer houdt hij voor Tima, een robot die wordt gebouwd in beeltenis van zijn overleden dochter. Dat is echter niet naar de zin van Rock, de geadopteerde zoon van Duke Red en de leider van de Marduk Party, een groep die robots uitschakelt die de regels overtreden. Wanneer hij de plannen van zijn vader ontdekt, doet hij er alles aan om Tima en haar maker Dr. Laughton uit te schakelen.

Op dat punt komen onze hoofdrolspelers in beeld. De Japanse detective Shunsaku Ban en zijn neefje Kenichi zijn naar Metropolis gereisd om Dr. Laughton uit te schakelen, maar buiten hun wil om raken ze verstrengeld in het conflict tussen Duke Red en zijn zoon, en in het conflict tussen rijk en arm. Onderweg leren Tima en Kenichi elkaar ook goed kennen, maar kan Kenichi haar redden van haar 'vader' en 'broer' die elk hun eigen agenda hebben? In een typische anime zou dit alles zeer voorspelbaar worden, maar Metropolis weet gedurende twee uur echt spannend te blijven. Dat is grotendeels te danken aan de subplots zoals een revolutie, die door het verhaal heen geweven worden die perfect aantonen dat er sociale onrust overheerst in de stad. Geregeld komt het tot kleine conflicten met soms zeer droevige wendingen.


Tegelijk houd je achteraf een goed gevoel over aan de film omdat de personages zo realistisch zijn ontworpen. Zeker de relatie tussen Tima en Kenichi, en het personage van Rock scoren op dit gebied. Ook de karakterontwerpen zien er knap uit, waarbij zeker Shunsaku opvalt. In een hypermoderne science-fiction wereld lijkt hij rechtstreeks uit een detectiveserie uit de jaren '30 gewandeld te zijn. Die tegenstelling wordt sterk benadrukt door het feit dat Shunsaku ons door de stad leidt terwijl hij zoekt naar Laughton en Kenichi. Een goede keuze want die steden worden echt in mooi 3D geanimeerd. Ook qua muziek maakt Tezuka Productions enkele prachtige keuzes, zo horen we op het einde 'I Can't Stop Loving You' van Ray Charles. In mijn ogen mag Metropolis met gemak op hetzelfde niveau als Astro Boy, Princess Mononoke en Spirited Away staan als anime die iedereen gezien moet hebben, zelfs als je normaliter geen anime kijkt.