Toei heeft in tien jaar dertien Dragon Ball Z films geproduceerd. Elk halen ze hun inspiratie uit de serie Dragon Ball Z maar geven ze de originele verhaallijn een twist. Na twee films voor de Frieza Saga is het tijd voor een Android Saga film met Dragon Ball Z: Super Android 13.

Super Android 13 begint met de dood van Dokter Gero door zijn eigen creatie, Android 17. Zijn bloed activeert echter een supercomputer die zijn werk verder zet. Hierna volgt een tijdssprong tot na het verslaan van 17 en 18. Krillin, Trunks, Master Roshi en Oolong zijn rustig in de rij aan het aanschuiven voor een missverkiezing en Goku is gezellig aan het winkelen met zijn gezin. Achteraf gaan ze allemaal samen eten en dan duikt het probleem op. Goku wordt aangevallen door de pas afgewerkte Androids 14 en 15. Android 14 is een weinigzeggende spierbundel en 15 is een kleine pooier met een alcoholprobleem. Ze hebben beiden maar één doel, de dood van Goku en daarvoor vermoorden ze iedereen die hen in de weg staat.


Dit leidt tot een redelijk eenzijdig gevecht tussen Trunks en Goku, en de Androids. Het verschijnen van Android 13, een cowboy die veel praatjes verkoopt, verzegelt het lot van onze vrienden ondanks de nieuw aangekomen Vegeta. De gevechten kennen natuurlijk een kering omdat iedereen Super Saiyan wordt. Dit bewijst tevens de nutteloosheid van elk personage die dat niet kan worden op Piccolo na. Gohan en Krillin staan er tijdens de gevechten namelijk maar gewoon bij te kijken. De drie gevechten leiden uiteindelijk tot dezelfde conclusie, een gewisse robotdood. De eerste dertig minuten worden zo gevuld met een lange winkelscène en een drietal korte gevechten. Het is echter in het laatste kwartier dat de pret kan beginnen met Super Android 13, een fusieversie van de drie Androids.

In het verhaal houdt de film zich aan de traditionele Dragon Ball Z thema's, Vegeta bijvoorbeeld gaat steeds ten onder aan zijn eigen arrogantie en Trunks toont duidelijk diezelfde eigenschap om zijn vader te beschermen. Tijdens gevechten is het altijd wachten tot iedereen vermoeid is eer men Super Saiyan wordt en energiestralen worden te pas en te onpas gebruikt. De film kent komische verschijningen van Krillin, Gohan, Chi-Chi, Oolong en Master Roshi om de actie te breken, maar die hebben een averechts effect op het sowieso al magere en immer bekende 'Red Ribbon wil Goku dood' plot. De gevechten in deze film zijn daarnaast de moeite niet waard, het is bijna even pijnlijk voor de kijker als voor Vegeta. Enkel de gevechtsstukken met Piccolo zijn de moeite.


Qua animatie zitten er wel enkele leuke effecten in de film, onder andere het laatste gevecht wordt leuk weergegeven. De animatie is wel al vijftien jaar oud, maar het ziet er leuk uit voor een Dragon Ball Z film. Het kan natuurlijk niet vergeleken worden met de animatietoppers van vandaag. De stemmen uit de serie keren terug, en ze worden aangevuld met drie nieuwe stemmen voor de Androids. Ze klinken totaal anders dan de andere personages, maar ze zijn een verademing ten opzichte van de anderen. De dialogen zijn het gebruikelijke niveau met op het einde een absoluut memorabel gesprek tussen Piccolo en Vegeta in de Amerikaanse versie. Dit gesprek en de gevechten met Piccolo zijn de enige reden om de film te bekijken, anders kun je beter gewoon de serie opnieuw bekijken.