In 2005 kwam videospelontwikkelaar Idea Factory met de PlayStation 2 titel Hametsu no Mars ofwel Mars of Destruction. Tegelijk huurde men arp Japan in om een korte OVA over het spel te maken onder dezelfde naam, maar is de OVA effectief de moeite?

Mars of Destruction vertelt in twintig minuten een kort verhaal dat begint in het verre jaar 2010. Een ruimteschip komt terug van de planeet Mars met een brokstuk van een gesteente van de planeet. Het schip raakt in de problemen om onbekende redenen en crasht neer op de planeet Aarde. Een aantal maanden later beginnen allerlei mysterieuze zaken te gebeuren rond Tokio, de plaats waar het schip is neergestort. Een geheimzinnig ras van monsters, dat de naam Ancients krijgt, terroriseert de Japanse stad. Japan heeft daarom de beste politieagenten uit allerlei organisaties verzameld in de Anti Unidentified Ancients Special Team of AAST.


Ze hebben zogezegd de beste agenten verzameld, maar eigenlijk gaat het vooral om een groep jonge vrouwen waarvan zelfs de wapenexperts belachelijk simpel omgaan met hun vuurwapens. Het krachtigste lid van hun groep is een scholier, Hinata Takeru, met een speciaal MARS pak dat door zijn vader is ontwikkeld. De meeste dragers van het pak sterven onmiddellijk, maar hij kan om onbekende reden het pak gebruiken. Tijdens de OVA krijgen we geen uitleg over het pak, zijn krachten of de leden van AAST. De AAST maakt ook geen stevige indrukken, bij hun eerste interventie sterft één van de vier aanwezigen en raakt Takeru zwaar gewond. Bij de tweede interventie wint men met veel geluk.

Uiteindelijk leidt de OVA tot een onverwacht einde rond deze Ancients. De mensheid heeft namelijk een duidelijk verkeerd beeld over zichzelf en de Ancients. Je geeft echter niets om het verhaal of de AATS omwille van de slechte uitwerking van de personages. Enkel over Takeru wordt iets over zijn verleden gezegd. De anderen dienen alleen maar om recht op de vijand af te lopen en neergeschoten te worden. Hun uiterlijk en karakter is ook zo generisch als wat. Dit type personage kom je op elke animetekening tegen, maar daar zijn ze schoner getekend. Mars of Destruction komt namelijk uit 2005, maar lijkt uit 1995 te komen.


Een deel van de personages krijgt tevens geen naam en zegt amper tien woorden. De stemmen en de dialogen zijn dan ook weinig speciaal. De meeste stemacteurs hebben niet eens vijf rollen gespeeld. Qua muziek scoort Mars of Destruction redelijk. Studio arp Japan heeft gekozen voor Europese, klassieke muziek voor de openingsscène met het zicht op de ruimte. Dit is het enige goede stuk van de titel. Mars of Destruction is amper twintig minuten lang, maar toch is het de moeite niet om deze Original Video Animation te bekijken. Het verhaal kent geen diepgang, het ziet er niet uit en de OVA kent geen spanning.