Al in onze preview van LEGO The Hobbit gaven we aan dat de LEGO titels zich in een rap tempo opvolgden. Terwijl LEGO Marvel Super Heroes en The LEGO Movie Videogame nog veel gamers vermaken, ligt de nieuwste uitgave alweer in de winkels. Voor René is dit echter geen probleem, hij eet de LEGO games als ijsblokjes op een warme zomeravond.

LEGO The Hobbit is in basis niet veel anders dan de voorgaande LEGO titels. We volgen een verhaal via missies, mogen deze nog eens spelen in Free Play om alle geheimen te ontrafelen en krijgen een grootse hubwereld om te ontdekken. Deze verhaallijn omhelst de films The Hobbit: An Unexpected Journey (2012) en The Hobbit: The Desolation of Smaug (2013), maar negeert vooralsnog het nog te verschijnen The Hobbit: There And Back Again (eind 2014 in de bioscopen). De game is hierdoor opvallend te noemen, als geheel voelt het namelijk wat onaf aan. Sowieso is het aan te raden om eerst de films te kijken alvorens je aan deze game begint, het laat je de karakters, diens humor en het achterliggende verhaal beter begrijpen. De game is op momenten te summier in zijn uitleg, terwijl de aanwezige humor juist inspeelt op momenten uit de films.


Waar het spel vooral in uitblinkt is diens aankleding van zowel de karakters als de locaties. Alle bekende namen als Bilbo Baggins, Gandalf The Grey en de vele dwergen komen voorbij en hebben ieder hun eigen unieke kenmerken. Zijn de dwergen individualistisch bijvoorbeeld klein van stuk, daar zijn ze door samenspel in staat tot grootse dingen. Gezamenlijk kunnen ze bijvoorbeeld objecten verplaatsen om een doorgang te creëren, of een ladder vormen en zo op het eerste gezicht onoverkomelijke afgronden overbruggen. Er is echter wel een probleem, namelijk dat veel van de karakters onderling te weinig verschillend zijn in hun aanzicht. Aangezien de specialiteiten echter wel toegespitst zijn op de verschillende namen, ben je regelmatig aan het zoeken naar het juiste karakter met een unieke specialiteit die je verder kan helpen. Al snel zat ik dan ook met een notitieblokje te spelen om aantekeningen te maken, zodat ik hierop terug kon grijpen om het overzicht te bewaren. Het lijkt erop dat de ontwikkelaar iets teveel hooi op zijn vork heeft willen nemen.

De levels die je doorloopt zijn wisselend in lengte, sommige duren een kwartier terwijl je met anderen gerust drie kwartier bezig zult zijn. Met de toevoeging van Middle-Earth als hub en diens vele te ontdekken geheimen, zul je gerust dertig tot veertig uur in de game steken alvorens je de honderd procent bereikt hebt. Deze lange rit moet het helaas niet hebben van zijn vernieuwingen in gameplay. Het bekende concept waarbij je studs verzamelt, gevonden items retourneert naar hun eigenaar en blokken bouwt door tijdig het juiste blokje te selecteren; we hebben het allemaal al eens gedaan in voorgaande games.


Deze greep uit voorgaande titels gaat helaas ook op voor de problematiek van deze games. Het is bij coöperatieve gameplay bijvoorbeeld nog altijd niet mogelijk dat de progressie van beide spelers wordt opgeslagen, of dat beide gamers de Trophies of Achievements krijgen toebedeeld. Ook kwamen we enkele glitches tegen, waarbij objecten niet verschenen, om op een later moment wel op te duiken. Het is een beetje het probleem van de overdaad aan LEGO titels die op ons wordt afgevuurd: ze zijn nooit slecht, maar de echte vernieuwing ontbreekt. Gamers die eerder genoten van de LEGO titels zullen dit nu wederom doen, de afwezigheid van de derde film en het herhalen van oude gameplaymechnieken overtuigt ons echter minder dan voorheen.