Review: Thief
Door Rene Groen op 05-03-2014 om 08:02
|
Bron: Gamed
|
‘Daar gaan we weer’, zo dacht ik toen de eerste beelden van Thief op mijn beeldscherm verschenen. Een opvatting die zowel positief als negatief gezien kan worden. Kon ontwikkelaar Eidos Montreal me meenemen naar de glorietijden uit het begin van de serie of bleef het bij nostalgische gevoelens die geen waardige opvolger kregen?
In de hedendaagse tijd waarin shooters als Call of Duty en Battlefield de verkooplijsten domineren zal een game als Thief voor de nieuwe generatie gamers misschien even wennen zijn. Alles draait rondom stealth, waarbij hoofdrolspeler Garrett zich als een ekster alle glinsterende elementen toe-eigent. Hij doet dit in The City, een stad die onder de tirannie staat van Baron Northcrest. De precieze insteek wil ik omwille van spoilers niet teveel belichten, maar wanneer je beseft dat er een avondklok is ingesteld, de bevolking door armoede omkomt van de honger en er een ziekte onder de naam Gloom heerst, kun je bedenken dat de situatie allerminst vrolijk is. Verwacht echter niet teveel van dit overkoepelende verhaal, er blijven ook na het uitspelen de nodige vraagstukken overeind, ondanks dat je de game zeker niet om deze reden zult spelen.
De hoofdrol is namelijk weggelegd voor de missies, waarbij het vooral belangrijk is om ongezien te blijven. Hoewel je de confrontatie met de vele bewakers op kunt zoeken, is dit nooit aan te raden, niet alleen omdat Garrett geen groots vechter is, maar ook omdat je hiermee de charme van het spel mist. Rondsluipen, in de schaduw blijven, de looproutes van bewakers bekijken en glasscherven op de rond ontwijken; het zijn stuk voor stuk elementen waar je rekening mee zult moeten houden. Als speler kun je zelf bepalen hoe ver je hierin wilt gaan. Je kunt bijvoorbeeld trachten om bewakers ongemoeid te laten, hetgeen de game meteen een stuk lastiger maakt. Ook het gebruik van Focus, waarbij interessante elementen oplichten en sloten sneller openen, is geen vereiste wanneer je hier geen behoefte aan hebt. Een ander optioneel element is het gebruik van Dash, waarmee je je over een korte afstand snel kunt verplaatsen.
Gelukkig sta je ook zonder het gebruik van deze elementen niet geheel machteloos in je strijd, waarbij met name je pijl en boog van groot belang zijn. Dit geruisloze middel gebruik je niet zozeer als moordwapen, maar heeft door zijn verschillende pijlen juist meerdere functies. De ene pijl is bijvoorbeeld in water gedompeld zodat je vuren kunt doven, terwijl de pijlen met een touw je in staat stellen om op locaties te komen die anders onbereikbaar blijven. De mogelijkheden hiervan zijn wel redelijk afgebakend, waarmee het je de vrijheid ontneemt om sommige situaties met een geheel eigen bedacht scenario op te lossen. Andere hulpmiddelen zijn de Claw en de Blackjack. De eerste laat ons hoger gelegen delen bereiken, terwijl de Blackjack een knuppel is waarmee je wachters kunt uitschakelen.
Deze wachters zijn al meermaals benoemd, maar vormen helaas een minder sterk onderdeel van de game. Middels icoontjes is weliswaar duidelijk in welke staat van paraatheid een wachter verkeert, maar tegelijkertijd komt het ook voor dat je in hun gezichtsveld staat zonder dat ze actie ondernemen. Waar je als speler eveneens op moet letten zijn de gekooide vogels en aanwezige honden, wanneer ze je opmerken slaan ze aan en kan je positie worden vrijgegeven. Het maakt de game er zeker niet makkelijker, maar wel een stuk interessanter op. Dit komt mede omdat je verschillende speelstijlen kunt hanteren, onderverdeeld in Ghost, Opportunist en Predator. Het is een zelfde insteek als bij de Splinter Cell games, waarbij Ghost staat voor het ongezien blijven, Opportunist voor het geruisloos uitschakelen van vijanden middels het gebruik van de omgeving en Predator voor de harde aanpak waarbij directe confrontaties niet geschuwd worden. Extra beloningen zijn er overigens niet, of je moet de Trophies / Achievements najagen waarbij je ongezien blijft gedurende de game.
Speelterrein van de game vormt The City, een stad die vanwege de eerder omschreven problematiek bepaald geen vakantieoord is. Te midden van deze stad bevindt zich The Clocktower, de thuisbasis van Garrett alwaar je de collectibles kunt bekijken die je gedurende het spel buit hebt gemaakt. The City is opgedeeld in districten, waarbij de tussenliggende districten je steeds weer enige tijd laten wachten vanwege de aanwezige laadtijden. Een map die je moet helpen je doelen te vinden vormt helaas geen handig hulpmiddel, maar vormt eerder een extra toevoeging aan de frustratie van de laadtijden. De doelen die je nastreeft laten zich niet alleen bepalen door het hoofdverhaal, maar vinden we ook in de diverse sidequests. Hoewel de reguliere sidequests enigszins repetitief zijn, mag dit niet gezegd worden over de Client Jobs, uitdagende missies met vaak zeer interessante loot. Omdat je deze ook na het uitspelen van de game op kunt pakken is er aan herspeelbaarheid geen gebrek.
Grafisch maakt de gespeelde Xbox One versie indruk, waarbij met name de lichteffecten een speciale benoeming verdienen. Levels als in een mortuarium zullen je lang bij blijven vanwege diens indrukwekkende uitwerking, maar toch is niet alles positief. Een eerste kritiekpunt is de framerate, die op verschillende momenten (en dan met name gedurende de cutscenes) onderuit gaat. Eveneens storend is de lip syncing die niet synchroon loopt met de audio en de eerder benoemde laadtijden die je soms enige tijd laten wachten alvorens je verder mag. Indrukwekkender zijn de stemacteurs die de juiste toon neer weten te zetten, hier staat echter tegenover dat de balans tussen achtergrondmuziek en stemmen op momenten zoek is. De ene keer overstemt de muziek de stemacteurs, terwijl het op een volgend moment precies omgekeerd is. Technisch gezien mankeert er dan ook het één en ander en ook het verhaal had wat meer verdieping mogen krijgen. Toch valt er zeker niet te spreken over een slechte game, fans van stealthy gameplay kunnen de game dan ook met een gerust hart in huis halen, waarbij je de echte ervaring verkrijgt door je buit te vergaren zonder dat iemand ooit weet dat je aanwezig was. Inderdaad, als een ware Thief.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 80 |
| Sound |
70 |
| Graphics |
70 |
| Replay |
80 |
Ideaal voer voor stealth liefhebbers maar technisch zwak.
|
75 |
|
|
|
|
 17:16 Xbox One update verschenen
 08:01 Gamecharacter: Agent 47
|
| Reacties (9) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Kenobixios
op 05-03-2014 om 08:54
[Niv: 54 / Exp: 2687]
|
|
Mooie review, leuk geschreven.
Heb hem gisteren binnen gehad.
Het stealth aspect spreekt me het meeste aan.
kijk er wel naar uit.
|
|
FloriX
op 05-03-2014 om 09:12
[Niv: 258 / Exp: 12906]
|
|
Naar mijn mening doet Dishonored alles wat Thief doet, maar dan stukken beter. Ik wacht dan ook liever op Dishonored 2.
|
|
MaartenL
(Redacteur)
op 05-03-2014 om 10:06
[Niv: 472 / Exp: 23598]
|
|
Persoonlijk vond ik Dishonored inderdaad ook wat beter dan Thief. Jammer, ik had veel meer verwacht hiervan...
|
|
Nelus
op 05-03-2014 om 15:13
[Niv: 526 / Exp: 26310]
|
|
Dishonored zat AI technisch volgens mij beter in elkaar en je kon overal sluipen, echt vet. Thief moet ik nog even bekijken.
|
|
|
GekooktEi
op 05-03-2014 om 20:19
[Niv: 483 / Exp: 24134]
|
|
Wat ik bij deze review wel mis is een vergelijking met de oudere games, of in ieder geval een voetnoot of het alleen aan te raden is voor de 'nieuwere generatie' gamers of ook voor fans van de oude games. Juist bij een reboot die niet even stabiel in de media is geweest lijkt me dat een belangrijk punt.
|
|
|
Gast (85.151.203.xxx)
op 05-03-2014 om 20:58
|
|
Ik ben echt een fan van de Thief-serie. Heb ze allemaal gespeeld, waarbij deel 1 en 2 meerdere keren. Ik herken wel de kritiekpunten die Rene Groen noemt, met name het geluid (ik heb de muziek maar zacht gezet) en het laden tussen delen van de map (laadtijden zijn op de pc niet lang maar blijven irritant). De slechte AI die in bijna alle reviews van deze game wordt genoemd herken ik niet zo. De game moet tenslotte speelbaar blijven. In de eerder Thief-versies was de AI trouwens slechter, in die zin dat als 2 wachters achter elkaar liepen, je de achterste kon neerknuppelen zonder dat de voorste het merkte. Dat gaat in dit deel echt niet meer. Jammer vind ik inderdaad de beperkte mogelijkheden voor de rope-arrow (vroeger kon je die in elk hout-oppervlak schieten) en de beperkte klimmogelijkheden. Tot nu toe vind ik de game echter over het geheel weer geslaagd. Het stealth-genre is duidelijk overeind gebleven, anders dan bij Splinter Cell. Of de game net zo goed is als Dishonored of iets minder kan ik nog niet beoordelen want ik ben ongeveer op de helft.
|
|
|
GekooktEi
op 05-03-2014 om 21:25
[Niv: 483 / Exp: 24134]
|
|
@ Gast (85.151.203.xxx)
Op welke Splinter Cell doel je? Ik vond Conviction niet zo geslaagd, Blacklist daarentegen was voor mij de verrassing van het jaar alsmede één van mijn favoriete stealth games van de afgelopen jaren, samen met Mark of the Ninja en Dishonored (hoewel die laatste meer in geheel dan om de stealth).
|
|
Malasorte
op 05-03-2014 om 22:21
[Niv: 7 / Exp: 349]
|
|
@GekooktEi: Ik (als gast; was niet ingelogd)doelde op Conviction. Blacklist heb ik niet meer geprobeerd omdat ik vreesde dat dat ook weer meer een actie game was. Maar nu ik jouw reactie zie, denk ik dat ik m toch nog eens ga proberen. Lijkt ie meer op de eerste 4 Splinter Cells?
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 06-03-2014 om 11:32
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
@ GekooktEi: Een korte toevoeging. Of het nostalgie is, het is immers al even geleden dat ik eerdere Thief games speelde, durf ik niet te zeggen maar voor mijn gevoel waren vorige Thief games meer 'Thief'. Onder andere het voorbeeld wat Malasorte al noemt van de rope-arrow draagt bij aan deze gedachte, het leek alsof je vroeger net iets meer vrijheid had om je missies te doen, hetgeen in deze nieuwe Thief juist weer meer tot uiting komt in de Client Jobs, die voor mij één van de sterkste elementen uit deze game vormden.
Tegelijkertijd is Thief prima te spelen voor zowel een nieuw als een ouder publiek die de eerdere games gespeeld hebben. Ik ben alleen bang dat het hedendaagse publiek de game te sloom vinden en niet het geduld hebben om alles volledig stealth te doorlopen. Dit kan een totaal onterechte constatering van mijn kant zijn, noem het dan ook een gevoel 
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
