Na de Soul Society Arc liepen de Bleach manga en animatieserie bijna gelijk. Studio Pierrot besloot daarom een zelf verzonnen verhaallijn te gebruiken in de serie waarbij de nieuwe verhaallijn begon met de Bount Arc, waarin een mysterieuze set nieuwe vijanden opduikt. Slaagt Ichigo erin de nieuwste dreiging te verslaan?

Het begint met de introductie van de eerste drie vijanden in de eerste vijftal episodes. Dit levert geen goede gevechten op, er wordt vooral over en weer gelopen en oeverloos gediscussieerd. Deze drie vijanden blijken niet eens de echte vijanden te zijn, je hebt dus naar vijf episodes nutteloos gekeken. De vijanden worden zelfs snel gedegradeerd tot hulpjes van Ichigo in de stijl van Kon. Zij zullen je gedurende de hele Arc op stomme opmerkingen trakteren. Ook tijdens de mangagerelateerde episodes komen ze terug om de actie te breken en te verpesten. Cloud, Ririn en Nova zijn namelijk allesbehalve interessant. Hun krachten zijn wel leuk, maar ze gebruiken ze ongelofelijk dom. Het ergste is dat Ichigo, Renji en de anderen geen kans maken tegen hen. Hun vindingrijkheid hier staat in scherp contrast met de snelheid waarmee ze later continu worden verslagen. Eén van de echte vijanden verslaat hen alle drie in een vijftal seconden.

De echte vijanden zijn op dat gebied iets beter. Al in de eerste episodes wordt er gehint dat Ririn en co niet de echte vijanden zijn, maar ze worden pas formeel na vijf episodes geïntroduceerd als de Bount. Deze Bounts zijn vampiers die je ziel opzuigen in plaats van je bloed. Het resultaat blijft echter hetzelfde. Je gaat namelijk dood dus moet Soul Society in actie treden om de Bount tegen te houden. Ze worden hierbij geholpen door Ichigo, Ishida die een belangrijke rol in de Arc speelt en de anderen. Tijdens de serie krijg je zo'n tiental Bounts te zien die elk vechten met hun poppen. Deze poppen maken deel uit van hun ziel en zijn hun voornaamste wapen. Studio Pierrot gaf hen hoofdzakelijk Duitse namen zoals de Arrancar Spaanse aanvallen hebben, maar de naamgeving is niet consistent. Sommige poppen hebben gewoon niets betekenende Japanse namen wat de sfeer toch licht verpest.


Dat is eigenlijk niet het ergste. Het grootste probleem is het feit dat het plot gedurende dertig episodes continu verandert. De ene episode willen ze Hueco Mondo binnenvallen, de volgende episode trekken ze naar Soul Society en in nog een andere willen ze duizenden poppen tot leven wekken om een stomme reden. Hierdoor geef je uiteindelijk niets meer om het verhaal en de vijanden die maar niet dood willen gaan. De meerderheid van de vijanden in de Arc sterft omdat ze werden verraden door hun medebroeders en niet omdat ze verliezen van Ichigo en co. De rest ontsnapt uit elk gevecht om in de volgende Arc nog lastig te doen. Je wordt dus geconfronteerd met tientallen gevechten die geen nut hebben omdat de uitslag weinig verandert aan het verhaal. Het verwijt dat niemand in Bleach sterft, wordt reëler met deze Arc. Twee doden op een dertigtal gevechten is geen prestatie om trots op te zijn.

Het plot wordt tevens aangevuld met flashbacks over personages die ons nooit iets konden schelen. Medelijden met Kariya of Koga gaan we namelijk niet krijgen, zelfs niet met melige flashbacks over hun gevallen kameraden. Het feit dat ze graag Quincy uitmoorden helpt niet echt om hen graag te mogen. Het is ook grappig dat de Bount alles weten over de gebeurtenissen in Soul Society, maar de reden hiervoor wordt nooit uitgelegd. Ze lijken het ook niet raar te vinden dat Ichigo lange tijd zijn Bankai niet gebruikt, ondanks het feit dat ze wel weten tegen wie hij gevochten heeft. Dit maakt de gevechten ook een pak saaier, hij moet zijn Bankai opnieuw leren uit angst voor Hollow Ichigo. Gelukkig zijn er de grappige scènes met Asano, Ganju en Hanatarou. Deze zijn de eerste vijf keer grappig. Daarna begint het vervelend te worden. Spijtig genoeg moet je er dan nog een twintigtal overleven.


De verhaallijn introduceert vele nieuwe personages en over hun stemmen valt weinig slecht te zeggen. Hun ontwerpen zien er dom uit, maar ze klinken goed. Dit geldt ook voor hun poppen. Met personages als Ho en Ban kan het je echter niet schelen dat hun stem goed klinkt, zelfs zijn ze zo oninteressant als de pest. Met de muziek gaat het iets beter. De Arc gebruikt vijf verschillende muzieknummers, twee openingsnummers en drie afsluiters. De eerste elf episodes wordt One Lone Flower (Ichirin No Hana) gebruikt dat nog steeds goed klinkt, maar niet verbonden is met deze verhaallijn. Daarna wordt overgeschakeld op Tonight, Tonight, Tonight van Beat Crusaders wat een nummer met mislukte Engelse teksten is. De bijbehorende intro steekt echter goed in elkaar. In deze intro kun je stijlvolle beelden van de verschillende personages zien. Enkel het Bount gedeelte is minder stijlvol. Dit is gelukkig maar een kort stukje.

De serie heeft drie afsluiters in deze periode. De eerste is doodsaai met Ririn, Nova en Cloud in de hoofdrol. Het nummer heet My Pace en het is allesbehalve een goed tempo. Samen met de nieuwe intro wordt Fireworks (Hanabi) geïntroduceerd dat een leuk klinkend liefdesliedje is dat vooral de vrouwen van Soul Society toont. Aan het einde van de Arc wordt er overgeschakeld naar Moving!! van Takacha. Dit is een eenvoudig nummer dat lekker mee te zingen valt. The Bount Arc is uiteindelijk in vergelijking met bijvoorbeeld de Naruto filler van hoge kwaliteit, maar in vergelijking met het niveau van de vorige Bleach Arc schiet The Bount Arc zwaar tekort. Het plot kent teveel slechte wendingen, de gevechten zijn niet belangrijk genoeg en je voelt totaal niet mee met de personages. Het is beter om deze dertig episodes over te slaan, zeker omdat dertig episodes er twintig te veel zijn voor dit plot.