Voor me ligt een kamp met piraten. Zes mannen bewaken de vesting die enkel overgenomen kan worden wanneer ik ze allemaal uitschakel. Terwijl ik vanaf een hoge berg mijn tactiek aan het plannen ben hoor ik paniekerig geschreeuw, gevolgd door schoten. Een tijger is het kamp binnen gedrongen en valt de mannen aan. Tactieken zijn niet meer nodig wanneer ik even later een levenloos kamp binnen loop. Welkom bij Far Cry 3.

Alvorens je echter van dit soort momenten zult beleven maak je eerst een heftige voorgeschiedenis mee. Hoofdpersoon Jason Brody geniet van een vakantie vol strand, zee, drank en andere hoogtepunten met vrienden en familie. Genieten met hoofdletters, zo lijkt het. Tot je ontwaakt in een kooi, vastgebonden, samen met je broer. Je bent gevangen genomen om later verkocht te worden, mensenhandel waarin Vaas een belangrijke rol speelt. Deze man, zelf ook slechts een pion in een groter geheel, voert een streng regime zonder genade en is door zijn indringendheid misschien wel één van de meest memorabele bad guys die je in een game tegen zult komen. Het is een man die je intens zult haten, maar je tegelijkertijd een zekere vertrouwdheid over weet te brengen. Een geniale gek zullen we maar zeggen. Lang om hier over na te denken is er echter niet, eens je de kans krijgt geboden ontsnap je om als bange angsthaas uiteindelijk omgetoverd te worden tot een redder van zijn vrienden en familie.


Gelukkig staan we niet geheel alleen in deze opgave, al snel leer je namelijk dat Vaas meer vijanden heeft gemaakt op het eiland. De Rakyat bijvoorbeeld, een inheemse bevolkingsgroep die het bloed van Vaas en zijn mannen wel kunnen drinken en Rook Island weer een vredelievend gebied willen maken. Dit eiland eist dan ook een hoofdrol op in de game en is niet enkel een levenloos gebied waarin je van opdracht naar opdracht loopt. Een kleine opsomming: dierenhuiden om te stropen, kisten om te openen, brieven uit de Tweede Wereldoorlog om te verzamelen, radiotorens om te beklimmen, ruïnes om te ontdekken, grotten om te verkennen, artefacten om op te sporen, vijandelijke kampen om over te nemen, schatten om naar te duiken, planten om te plukken, tijdsuitdagingen om te voltooien nog vele andere opdrachten. Dit alles doe je niet voor niets, met dierenhuiden maak je bijvoorbeeld een portemonnee waarmee je meer geld kunt vasthouden en met de planten creëer je weer speciale injecties, bijvoorbeeld voor gezondheid. Het idee erachter is simpel: alles wat je nodig hebt is in de wilde natuur te vinden.

Naarmate je progressie boekt zal de map zich steeds meer voor je openen, waarbij de enorme schaal opvalt. Wees niet bang dat deze immense map voor een groot deel enkel als opvulling dient, overal is wel iets te ontdekken waardoor ook je ervaringspunten toenemen. Dit laatste kun je gebruiken om Jason steeds weer beter te maken in zijn vaardigheden, hetgeen zich uit in de vergroting van een tatoeage op zijn armen. Het is één van de voorbeelden waarbij we het karakter zien groeien, door onze acties zien we de verandering van een angstige toerist naar een moordenaar die een duidelijk doel nastreeft: het redden van zijn geliefden.


Dat we zo in het verhaal betrokken worden is grotendeels toe te rekenen aan de karakters. Of dit karakter nu een grote of een kleine rol in het verhaal vervult, ze zijn allen met overtuiging vormgegeven en ingesproken. Je hebt hierdoor niet het idee dat je een game speelt met een vooropgezette verhaallijn, maar dat je invloed uitoefent op de wereld om je heen. Dit is tevens toe te schrijven aan de open spelwereld. Natuurlijk kun je van missie naar missie rennen, maar zoals beschreven staat het je tevens vrij om eerste de gehele wereld te verkennen en ervaringen op te doen. Een wereld waarin een grote vrijheid heerst. Al in de inleiding gaf ik hier een voorbeeld van, maar het had ook heel anders kunnen gaan. Hadden de piraten de tijger al eerder te pakken gekregen en opgesloten, dan had ik het slot er vanaf een afstand af kunnen schieten. Ik had ook kunnen proberen om eerst het alarm uit te schakelen zodat er geen versterking ingeroepen kon worden, de piraten stuk voor stuk kunnen besluipen of juist als een Rambo het kamp in kunnen rennen. Eindeloze mogelijkheden die de ontwikkelaar gedurende het hele spel heeft vast weten te houden.

Enkel met het hoofdverhaal ben je al zeker twintig uur kwijt, een aantal dat makkelijk naar zo’n veertig uur te tillen is wanneer je – net als ik – alle geheimen op het eiland wil ontrafelen. Ook na deze tijd ben je echter nog niet klaar met de game, getuige een aparte coöperatieve en multiplayer mode. In de coöperatieve speelstand verruil je de open omgeving voor lineaire levels in een verhaal dat zich zes maanden voor de singleplayer afspeelt. Zie het echter niet als een aanvulling, beide verhalen staan geheel los van elkaar en de intensiteit uit de singleplayer zal ook niet worden gehaald. Het is meer een actierijk spektakel waarin je doelen nastreeft die leuk zijn om eens door te spelen, maar niet dezelfde impact heeft. Ditzelfde kan gezegd worden over de multiplayer, waarbij de modi bekend zijn en de maps niet altijd even goed doordacht. Hoewel een uitgebreide map editor dit laatste punt zeker op pakt is het de vraag of deze - overigens solide - multiplayer veel mensen van titels als Call of Duty weg zal houden.


Haal je Far Cry 3 dan ook in huis, doe dit dan voor de singleplayer en zie de multiplayer opties als leuke extra’s. De game weet het beste van Far Cry en Far Cry 2 te combineren tot een schitterend geheel. De enorme spelwereld leeft en ziet er grafisch schitterend uit, waarbij het vuur ook nu weer speciaal vermeld mag worden, temeer omdat de windrichting bepaalt hoe het vuur zich zal verspreiden. Far Cry 3 is mogelijk de laatste titel die PC, PlayStation 3 en Xbox 360 bezitters dit jaar zullen kopen, de kans is eveneens groot dat dit tevens de laatste titel is die je top vijf van beste games uit 2012 zal sieren.