Home   Forum   Archief   Redactie   Contact   Bedrijven   Games    
 
  GamedPCGoogle StadiaVRNintendo SwitchPlayStation 4Playstation 5Xbox OneXboxAppMisc    
 


Nieuw onderwerp plaatsen   Dit onderwerp is gesloten. Het plaatsen of bewerken van berichten is niet mogelijk. Vorige onderwerp :: Volgende onderwerp  
Auteur Bericht Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10  Volgende  
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:52    Onderwerp: Anime Reviews Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889


  • In dit topic komen recensies voor van verschillende animatieseries, deze recensies kunnen spoilers bevatten.
  • Commentaar hoort thuis in het Algemene Anime & Manga Topic.
  • Een serie moet afgelopen zijn bij het schrijven van de review.
  • Ik kan helpen met het controleren van je review en het voorzien van screenshots. Verwittig mij wanneer je een review wil posten zodat ik het topic kan openen.






Laatst aangepast door Joni Philips op 09 Mei 2015 22:01; in totaal 241 keer bewerkt
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:54    Onderwerp: Kanon Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Kanon

Kanon is een romantische komedie uit 2002. De titel is zoals velen, gebaseerd op een Japanse date simulatie. Dergelijke games zijn namelijk perfect voor een romantische anime van te maken. Visual Arts werd aan het werk gezet en Kanon is het resultaat. Lees verder voor de volledige review.

Yuuichi keert vandaag naar de stad terug die hij zeven jaar geleden verliet. Al snel zien we het eerste meisje in deze anime, Nayuki Minase, het nichtje dat hij zeven jaar geleden in de steek liet en sindsdien bijna volledig vergeten is. Tijdens de wandelen naar Nayuki's huis blijkt Yuuichi zich niets meer te herinneren over de stad en zijn verblijf daar. Tijdens de eerste vijf episodes leren we vooral de verschillende personages kennen. Pas in de afleveringen daarna (6 tot 13) wordt er meer ingegaan op Yuuichi's relatie met de verschillende meisjes.



Naast Nayuki leren we nog vijf verschillende personages kennen. In tegenstelling tot andere gelijkaardige anime wordt van elk meisje een uitgebreid achtergrondverhaal gegeven. Omdat je in de date simulatie kon eindigen met elk van de meisjes, past Yuuichi ook bij hen allemaal. Toch hebben ze allemaal hun eigen specifieke karaktertrekken en geheimen. Na vijf episodes wordt er per meisje een episode of twee uitgetrokken om haar verhaal beter te leren kennen. De meeste verhalen zijn redelijk verrassend maar omwille van het feit dat je maar een episode of twee per meisje hebt, blijf je toch nog met enkele vragen zitten.

In de dertiende episode van de serie is er ook plottwist waarna een einde aan deze anime. Iedereen zal ook opgelucht zijn bij het einde, het is een happy end. Key en Visual Arts hebben het verhaal van de game goed overgezet maar spijtig genoeg werden bepaalde verhaallijnen niet verder uitgediept. De anime had zeker dubbel zo lang kunnen zijn zonder oninteressant te worden.



Echt speciaal is het verhaal echter niet, het is en blijft een gewone Romance serie met de typische personages zoals het kinderachtige personage en het zieke meisje. Daardoor worden de personages en hun acties heel voorspelbaar. Yuuichi gaat dan telkens ook een diepere relatie krijgen met elk meisje maar telkens als je denkt dat hij een relatie gaat beginnen, gaat hij verder naar het volgende personage. Maar daardoor krijgen we ook amper achtergrond informatie over Yuuichi, op het einde van de serie weten we niets meer over hem behalve over enkele van zijn bezoeken aan het stadje.

De animatie is niet perfect maar er zijn geen grote problemen. Het ziet er ook allemaal mooi en kleurrijk uit. Ook de vrouwelijke personages zien er goed uit, elk van de meisjes is trouwens zo getekend dat je haar wel leuk moet vinden. Hun ogen zijn echter wel zeer groot getekend waardoor de serie vervalt in één van de oudste anime clichés. De mannelijke personages, die niet veel voorkomen, zien er echter niet speciaal uit.



De muziek is zeer goed en valt niet teveel op. De muziek die vooral door piano en harp gespeeld wordt is zeer rustig en past dan ook bij de serie. De opening Fluorescence en ending Flower zijn zeer gemoedelijk en rustig. Ook dit past bij de serie. De meeste voice actors zijn van een hoog niveau maar sommigen zijn zo slecht dat ze wel opvallen. Vooral de stem van Nayuki is slecht, de stem past eerder bij een tienjarig meisje dan bij Nayuki die toch al een tiener is.

Verhaal: 7/10
Personages: 6/10
Animatie: 9/10
Geluid: 8/10
Totaal: 75/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:55    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Neon Genesis Evangelion

Het verhaal van Neon Genesis Evangelion komt recht uit het hoofd van Hideki Anno die op dat moment zwaar depressief was. Zijn zwartgallig mensbeeld sijpelde dan ook door in de anime. In het verhaal zijn Christelijke symbolen (bijvoorbeeld de Lance of Longinus) en zeer filosofische gedachten over het nut van de mensheid verweven. Deze anime is dus allesbehalve een aanrader voor mensen die van Gundam genieten omwille van de gevechten.

Het is 2015 na Christus. In 2000 vond op Antarctica een gigantische ramp plaats die de hele wereld beďnvloedde. Verschillende landen werden overstroomd door het afsmelten van de poolkappen en Tokio werd volledig van de kaart geveegd. Deze ramp werd de 'Second Impact' genoemd en werd veroorzaakt door de eerste Angel, Adam. Dit gebeurde zoals voorspeld werd in de 'Dead Sea Scrolls' (bestaan echt, dat zijn de manuscripten van het Oude Testament), veroorzaken de Angels dus zware schade.



Om verder onheil te voorkomen werd Nerv opgericht met de hoofdbasis in een Geo-Front onder Tokyo-3. De belangrijkste wapens van Nerv zijn de Evangelion of kortweg Eva. Dit zijn gigantische monsters die bestuurd worden door veertienjarige kinderen, kinderen die dus na de 'Second Impact' geboren zijn. Reeds in de eerste episode leren we twee van deze kinderen kennen: Ayanami Rei, een zeer volgzaam maar mysterieus meisje, en Ikari Shinji wiens vader hoofd van Nerv is. Ook zijn moeder was betrokken bij de organisatie en de ontwikkeling van de Evangelion maar zij verdween in 2004. Met zijn vader kon hij nooit opschieten waardoor hij sinds de dood van zijn moeder ver van hem woonde. In de eerste episode leren we direct alle hoofdpersonages op twee na. Die worden pas in episode 8 geďntroduceerd.



In het verhaal draait het vooral rond de emoties en gedachten van Shinji, Rei en Asuka bijv. over Shinji's zwakke persoonlijkheid en vele paniekaanvallen. Die grote angst, tot nu toe ongeëvenaard in een anime, is een van de grootste minpunten die de serie kent naast de twee laatste episodes.

Ondanks de zware achtergrond van het verhaal is er toch ruimte voor humor. Die zien we vooral tussen Asuka en Shinji buiten hun gevechten. Ook het feit dat hier om opgroeiende tieners gaat met normale noden en gewoontes wordt niet genegeerd.



Reeds rond episode 17 was het budget grotendeels opgebruikt waardoor de laatste afleveringen, episode 25 en 26 zich enkel op de gedachtegang van de personages concentreert. Daardoor zijn deze episodes zeer moeilijk om te volgen. Er zijn dan ook maar enkele mensen op de wereld die het verhaal met een keer te kijken konden doorgronden. Om de fans tevreden te stellen, bracht Gainax twee jaar later 'End of Evangelion' uit. Dit zijn episodes 25' en 26' waarin men vooral concentreert op de actie. Oplettende geesten zullen wel de overeenkomsten zien tussen het einde van de serie en de film. Waarschijnlijk werd die dan ook gecreëerd als zicht van buitenaf op de gedachten van 25 en 26.

De serie dateert reeds uit 1995 waardoor de animatie dus verbleekt in vergelijking met recentere series zoals Raxephon. Desondanks ziet de serie er nog steeds goed uit. Enkele scčnes zijn echter niet duidelijk omdat ze nogal donker zijn. Dit zijn spijtig genoeg meestal de actiemomenten van 'Unit 01'. De personages zien er goed uit.



Qua geluid zit ook alles goed in deze serie. De voice actors zijn allemaal van hoog niveau en de stemmen in de Japanse versie passen perfect bij de personages. Enkel het Duits van sommige personages klinkt nogal raar. De muziek bestaat vooral uit Japanse liedjes maar gebruikt ook westerse liedjes. Het gebruik van twee welbepaalde liedjes tegen het einde van de reeks, namelijk Messiah (Halleluja) en Ode to Joy (de 9de symfonie van Beethoven), voegt veel sfeer toe en geeft een epische natuur aan de gevechten. De intro is zeer goed en bevat beelden uit de hele reeks. Het introlied (Cruel Angel no Thesis) is geen meezinger maar heeft net zoals de rest van de serie een diepere betekenis.

Verhaal: 9,5/10
Personages: 8,5/10
Animatie: 8/10
Geluid: 9,5/10
Totaal: 89/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:55    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Onegai Teacher

Relaties tussen leerkrachten en leerlingen zijn een groot taboe, in Amerika zijn er meerdere vrouwelijke leerkrachten veroordeeld na een zwangerschap van een leerling, ook in Japan kijkt men neer op dit type relaties. Toch wilden de makers van de Onegai Teacher animé eens zo'n relatie proberen.

Kusanagi Kei is een doodnormale tiener van 15 jaar, hij en zijn vrienden bereiken de leeftijd waarop je voor het eerst serieus verliefd wordt, maar Kei is wel een grote uitzondering wanneer hij een ruimtewezen ziet landen en haar de volgende dag de klas ziet binnenkomen als lerares. Wanneer ze samen betrapt worden in een klas, verzinnen de stiefouders van Kei een verhaal dat Kei en Kazami Mizuho al getrouwd waren maar dat ze dat van iedereen wilden verbergen, er zit voor de twee dan ook niets anders op dan ook echt te trouwen.



Onegai Teacher draait vooral rond de problemen van het gehuwde koppel. In één episode en de OVA komen ook de moeder en zuster van Mizuho aan bod, beiden vinden Kei wel een leuke jongen en vooral in de OVA leidt dat tot grappige momenten. Hun huwelijk moet een geheim blijven en dus moet Kei zich zo normaal mogelijk blijven gedragen en bijvoorbeeld uitgaan met Herikawa wat tot jaloerse reacties leidt bij Mizuho. De ziekte van Kei maakt het niet makkelijker, eens hij in de knoop raakt met zijn gevoelens valt hij een soort coma, ooit verloor hij zo drie jaar van zijn leven.

Moreno Ichigo lijdt aan dezelfde ziekte als Kei en wil niets liever dan haar vriendinnen gelukkig te maken. Gelukkig verandert haar zicht op haar ziekte en vrienden dankzij Kei en Herikawa waardoor ook zij gelukkig wordt. Door haar ziekte is ze cynisch geworden maar in die cynische buien weet ze wel de waarheid te vertellen, gelukkig voor Kei en Mizuho geloven haar vriendinnen haar niet echt.



De animatie in de OVA is iets primitiever, men kiest voor meer overdreven reacties en minder voor de pure, perfecte animatie uit de serie. De achtergronden zijn zeer mooi en zijn gebaseerd op echt bestaande locaties. De animatie is mooi en zuiver, en bestaat vooral uit heldere kleuren. De kwaliteit van de animatie komt vooral tot uiting bij het huilen van de personage, maar weinig series laten traan per traan rollen.

Kei doet wat denken aan Keitaro uit Love Hina qua uiterlijk maar uiteindelijk is hij innerlijk veel volwassener dan zijn collega uit Love Hina. Ook de zus en moeder van Mizuho lijken wat op andere personages, namelijk op die uit Ah! My Godess. Gelukkig zijn de verschillende personages allemaal interessant en is hun karakter zeer menselijk.

Het leuke aan deze serie is wel dat elk van de hoofdpersonages het geluk vindt in tegenstelling tot in andere romantische series waar meestal enkel het hoofdpersonage gelukkig wordt maar hier zijn er drie koppeltjes die elk perfect bij elkaar lijken te passen. Reeds in episode 5 zien we het tweede koppeltje namelijk Hyosuke en Misumi. Uiteindelijk is dit de ultieme feel good animé ondanks de vele problemen die de personages tegenkomen.



Het geluid is van hoog niveau. Shooting Star, het openingsliedje, zal je zeker bijblijven, en de liedjes die in episode 11 en 12 worden gespeeld, zijn zeker emotioneel. De Japanse cast van acteurs klinkt fantastisch, vooral het lachje van Ichigo zal je zeker lang bijblijven. Die muziek werd behouden in de dub en ook de stemmen klinken in de dub goed. De Japanse stemmen klinken wel veel beter. De Amerikaanse stemmen lijken nogal opgeblazen en doen aan animé zoals Dragon Ball GT denken.

Verhaal: 9/10
Personages: 10/10
Animatie: 10/10
Geluid: 9,5/10
Totaal: 96/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:56    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

2x2= Shinobuden

Als je het hebt over termen zoals Ninja Academy, Bunshin no Jutsu en Sasuke zal iedereen direct denken aan die populaire animé serie genaamd Naruto. Weinig mensen zullen die termen verbinden aan een Comedy/Romance animé genaamd 2x2= Shinobuden. Dat is echter toch de animé die we vandaag bespreken.



Shinobu is de naam van het hoofdpersonage, zij is de enige vrouwelijke studente aan de Ninja Academy van de perverse Onsokumaru, hij beweert een of andere gele valk te zijn. Alle andere studenten zijn gemaskerde kopieën van elkaar, buiten Sasuke krijgen ze zelfs geen naam. Shinobu moet voor haar ninja-klas allerlei examens doen en tijdens haar eerste examen, wanneer ze ondergoed van enkele tieners, moet stelen ontmoet ze Kaede. Het einde lijkt eerst droevig te worden maar het eindigt nog blij en ze vallen in elkaars armen.

De belangrijkste focus van het plot is ongetwijfeld om iets komisch te brengen. De ninja slagen erin om zelfs in de gemakkelijkste technieken te falen en, wanneer ze dan wel lukken dan blijken ze zich tegen hen te keren zoals de Bunshin van Onsokumaru. Sasuke en zijn vrienden vinden ook stomme jutsu uit zoals springen over een bloem terwijl je slaapt. De enige volwaardige Jutsu gebruiker is Miyabi en zij gebruikt haar talenten het liefst om Onsokumaru te pesten. De grappen volgen elkaar op sneltempo op, daarom is de serie zeker vergelijkbaar met FLCL en Excel Saga.



Op de achtergrond is er ook wat romantiek, zo wordt Miyabi verliefd op een andere ninja uit haar klas. De belangrijkste romance is waarschijnlijk die tussen Kaede en Shinobu, het wordt namelijk al snel duidelijk dat Shinobu hopeloos verliefd is op Kaede. Die romance komt echter nooit tot stand maar voor het plot is dat ook niet nodig. Je krijgt al genoeg ecchi momenten zoals Shinobu die in de badkamer vreemde dingen begint uit te halen met Kaede of net zoals Onsokumaru en de andere ninja over Kaede in badpak fantaseert.



Het verhaal en de personages zijn niet echt speciaal maar de grappige momenten maken dat allemaal goed. Ze maken zelfs grappen op de zwakheid van hun plot door in episode zeven een eerste duister stukje te introduceren over de toekomst van Shinobu en dan daar pas in de laatste episode op terug te komen. Ze proberen zelfs meerdere eindes uit bijvoorbeeld één dat lijkt op Ultra Maniac. Dat is niet de enige keren dat ze gaan lachen met andere animé, ook met series zoals Dragon Ball Z of series waarbij enkel de eerste en laatste episode mooi zijn, wordt enkele keren de spot gedreven.

De animatie van de serie is vloeiend en er is weinig op aan te merken. Er wordt amper gebruikgemaakt van goedkope effecten zoals gewoon gekleurde achtergronden in plaats van een landschap. De serie verdient zeker ook pluspunten voor de originele graphics van het eindliedje. Het lijkt alsof alle personages en decors nagebouwd zijn met klei en karton en dat er dan een poppenkast mee wordt gemaakt.



Het achtergrondgeluid klinkt goed in de oren en is zeer eenvoudig. Ook de stemmen zijn van goed niveau, geen enkele stem klinkt irritant en de stem van Onsokumaru is perfect. Hij kan zijn personage aan tijdens alle mogelijke situaties zoals wanneer hij zich als klein kind moet gedragen of als macho. Hij sprak al eerder Vicious in voor Cowboy Bebop en Gigalt in PLANETES. Het openings- en eindliedje zijn wat minder, ze zijn niet echt meeslepend en de tekst slaagt nergens op. Het is gewoon een korte voorstelling van waar de animé over zou moeten gaan.

Verhaal: 7/10
Personages: 7/10
Animatie: 9/10
Geluid: 8/10
Totaal: 79/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:57    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Vampire Hunter D: Bloodlust

In Vampire Hunter D zagen we voor het eerst hoe de Dunpeal D, half vampier en half mens, het opnam tegen de vampiers en andere monsters. Hiervoor gebruikt hij zijn machtig zwaard en de intelligentie van de parasiet die in zijn hand leeft. Die film kwam in 1985 uit, pas 16 jaar later verscheen het vervolg, Vampire Hunter D: Bloodlust.



Bij het begin van Bloodlust wordt Charlotte, de dochter van een rijke edelman aangevallen door vampiers, ze wordt gelukkig gered door Meier Link, een sterke vampier van wie ze houdt. Haar familie ziet dit liever niet en wil haar terug, dood of levend. Daarvoor nemen ze enkele huurlingen aan, de Gebroeders Marcus en D, zij kruisen meermaals het pad om de vrouw terug te vinden. De Marcus broers zijn een groep van 5 krachtige strijders waaronder een knappe vrouw, de vier mannen zouden het allerliefst niet alleen Meier Link maar ook D vernietigen, zij valt echter voor zijn charmes. Terwijl het plot in het begin simpel lijkt, zal de liefde alles moeilijker maken. D en de anderen twijfelen door de acties van Meier Link of ze wel het goede doen. Hij riskeert zijn leven voor Charlotte door in het zonlicht buiten te komen, is liefde mogelijk tussen een mens en een bloedzuigende vampier, dat is de vraag die deze film wil oplossen.

Zowel het einde als de epiloog van het verhaal zijn ontroerend. Je zult tot aan het einde van de film aan je beeld zijn gebonden door de spanning en de actie. Qua personages is Bloodlust nogal wisselvallig. We hebben vier leden van de Marcus broers over wie we niets te weten komen, enkel dat ze een blinde haat tegen vampiers hebben. Voeg daarbij dat een personage zoals Grove (Screen) met een unieke vaardigheid maar twee keer spreekt en maar twee keer vecht, is toch teleurstellend, zijn personage had een achtergrondverhaal zeker kunnen gebruiken. Camilla, een geliefde van Ds vader, wordt wel lichtjes uitgewerkt maar haar tussenkomst in het verhaal is onnodig en haar dialogen met D, doen denken aan dat van de boze stiefmoeder.



D is goed uitgewerkt, de vergelijking met Alucard uit Hellsing en Blade is snel getrokken maar in tegenstelling tot Alucard verkiest D om een onnodig gevecht uit de weg te gaan en in tegenstelling tot Blade is hij niet zo zeer op wraak uit. Het is liefde voor de mensheid die de zoon van de koning van de vampiers, ertoe beweegt om zich te verzetten tegen hen. Waar andere vampierjagers zoals Blade en Van Hellsing met blijheid worden ontvangen door de mensen, hoort D nergens thuis, vampiers kijken neer op hem en mensen vrezen hem, proberen hem te doden, zelfs als hij hen helpt. Zijn oplossing om de beloning toch te krijgen zonder de twee geliefden te moeten scheiden, spreekt ook van een ingenieus brein en menslievendheid. De epiloog toont dat ook aan, zo verandert de film het beeld van D, de genadeloze huurling in dat van D, opgezadeld met zijn lot maar toch steeds op zoek naar het goede in de mens.

Meier Link is ook een fantastisch personage, in geen enkele serie werd tot nu toe een vampier zo teder en liefdevol neergezet. Je ziet hoe hij zich moet inhouden om niet toe te geven aan zijn bloedzuigende genen en dat hij dus echt geeft om Charlotte. De laatste scčne van de film versterkt het beeld alleen maar dat hij haar nooit kwaad wou doen. Ook van Leila en Charlotte komen we heel wat te weten maar hun verhaal is niet zo speciaal als die van D en Meier Link.



Vampiers kunnen enkel in het duister overleven en daarom zijn veel scčnes zeer donker maar, ook de stukken die zich overdag afspelen zijn donker. Dit maakte het veel moeilijker om alles goed te volgen. De animatie is gelukkig van een veel hoger niveau en het valt totaal niet op dat het deels CG is, die animatie wordt ook gecombineerd met zeer gedetailleerde tekeningen. Het is verbazend hoe de animatie is en hoe hoog het detail is in vergelijking met andere releases uit dat jaar zoals Hellsing.



De DVD met Nederlandse ondertitels, van A Film Entertainment, heeft enkel een Engelstalige track. De stem van D is zeer stoďcijns en past dan ook bij zijn personage, die stem werd trouwens ingesproken door dezelfde persoon die Trowa deed in Gundam Wing. Ook de andere personages hebben goede stemmen, het is zeker een goede dub. Qua muziek is de film wat minder, er is bijvoorbeeld geen openings- of eindliedje. De themaatjes passen wel bij de beelden en trekken je dieper de film in tijdens de belangrijkste momenten.

Verhaal: 9,5/10
Personages: 7/10
Animatie: 9/10
Geluid: 8/10
Totaal: 84/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:57    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Full Metal Panic? Fumoffu!

In 2002 verscheen Full Metal Panic!, een serieuze Mecha serie met Sagara Sousuke en Chidori Kaname op de Japanse televisie. Gonzo Digimation was verantwoordelijk voor die animé, een jaar erna verscheen Full Metal Panic? Fumoffu!, men nam een andere studio aan en ook de aanpak werd veranderd, in plaats van een echte sequel die op de manga verderging, kregen we het lichte Fumoffu! voorgeschoteld. Of deze aanpak werkte, lees je in onze review.

De serie bestaat uit zeventien verhalen, die variëren van de verplichte Strand en Hot Spring episodes tot een episode over een aanrander of over de Rugbyclub. De verhalen werden verdeeld over 11 episodes en 2 specials, er zijn dan ook enkele verhalen die maar tien minuten in beslag nemen. Er is maar één verhaal dat over twee episodes verspreid wordt, buiten de halve romance tussen de wat onnavolgbare maar bezorgde Sousuke en het typische animé meisje Chidori die duidelijk iets voelt voor het hoofdpersonage maar dat met geweld wil verbergen.



Na afloop van het vorige deel is Sagara Sousuke volwaardig student geworden op school en heeft hij meer mensen leren kennen dan Chidori. Hij is net zoals Chidori lid geworden van de studentenraad en daar leren we Ren Mikihari en Atsunobu Hayashimizu kennen. Die laatste is zeer intelligent en slaagt er dan ook altijd in om Chidori en Sagara met de moeilijkste klusjes op te zadelen. Dat vormt dan ook het plot van de meeste episodes. Hij zorgt voor de wat diepere komedie in de serie, je ziet hem meestal met een boek of een waaier in de hand waarop dan iets geschreven staat wat er zich gaat afspelen. Ren is een ondersteunend personage voor zowel Chidori als Atsunobu, de twee voelen ook duidelijk iets voor elkaar.

Serieuze actie werd hier grotendeels weggelaten en vervangen door kleine, komische actie-elementen zoals Sagara die bijvoorbeeld een karateka neerhaalt met een geweer terwijl iedereen een echt handgemeen verwacht. Dit zorgt dan ook voor enkele komische noten maar fans van de actie in het origineel zullen dan teleurgesteld zijn in dit deel. Gelukkig is er nog Bonta-Kun, de mascotte van een pretpark die tot de actie overgaat.



Hoewel de Danaan in dit deel geen rol speelt, komt de cast van Mithril wel terug wanneer Tessa een leuke manier bedenkt om haar vakantie door te komen. De druk op Sousuke neemt in deze episodes ook toe want dan moet hij twee meisjes beschermen die op hem verliefd zijn. Gelukkig zijn Kurz en Mao nog om Sousuke te doen ontspannen.

De personages die in dit deel terugkeren blijven onveranderd maar toch doet Fumoffu! beter dan het origineel door het uit te diepen van extra personages die in het eerste deel enkel als opvullingen dienden, we leren meer bij over Shinji, de legergek uit het eerste deel, Mizuki en Kyouki,vriendinnen van Chidori. De nieuwe cast waarvan we eerder al Ren en Atsunobu vermeldden, doet het goed en zorgt voor meer variatie in personages, origineel zijn ze ook, zo is er bijvoorbeeld Issei Tsubaki, een slechtziende vechter.



Voor de humor kiest men niet alleen voor de domme dingen die Sagara uitsteekt maar ook door satires op andere series en films. Het kogels ontwijken uit The Matrix komt terug, we hebben de wilde wagenachtervolging uit You're Under Arrest en een kleine verwijzing naar Gundam Seed in de Hot Spring episode.

De designs van de personages blijven goed ondanks enkele kleine aanpassingen. De animatie en het detail zijn hoog voor een televisiereeks. Om dit detail te bereiken kiest men voor een combinatie van 2D en 3D wat niet vaak voorkomt in televisieseries wegens de prijs.



De acteurs die gekozen zijn om de stemmen in te spreken zijn perfect, alle de mensen uit het eerste deel zijn terug en vooral de mensen achter Chidori en Sagara doen het zeer goed. Maar ook de stemmen van de andere personages zijn goede spiegels van hun personage, de stem van Ren klinkt bijvoorbeeld ook zacht en aardig. De opening en eindliedjes klinken leuk maar zijn niet zo goed als die in de eerste serie.

Verhaal: 9/10
Personages: 9,5/10
Animatie: 10/10
Geluid: 9/10
Totaal: 94/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:58    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Neon Genesis Evangelion: Death and Rebirth

Het succes van de originele Neon Genesis Evangelion was groot maar veel kijkers hadden moeite om de twee laatste episodes te begrijpen. Dat is ook logisch want het budget was op toen aan de episodes werd begonnen en men koos om te tonen wat er met Shinji vanbinnen gebeurde. Hideki Anno en Gainax beseften dat hun fans naar meer hunkerden. Daarom begonnen ze aan Neon Genesis Evangelion: Death and Rebirth, hun eerste langspeelfilm.

In 1997 kwam Death and Rebirth voor het eerst uit, de film duurt ongeveer anderhalf uur en zoals de naam al deed vermoeden, bestaat de film uit twee delen. Death was simpelweg een geheugensteuntje omdat er al twee jaar verstreken was na de serie. De eerste 24 afleveringen werden samengevat en aan de dood van de zeventiende Angel stopte men. Men richtte zich vooral op de psychologische achtergrond van de personages en hun drijfveren en minder op de filosofische momenten uit Neon Genesis Evangelion. Dit werd helemaal samengevat in een dik uur, zonder voorkennis van de serie zelf is het dus onmogelijk om Death and Rebirth, en later End of Evangelion, te volgen. Als je de serie echter net bekeken hebt, is Death de moeite niet hoewel latere versies van Death nieuwe footage bevatten.



Rebirth moest origineel episode 25 en 26 'vervangen' maar uiteindelijk bleek het verhaal nog steeds te lang. Rebirth was simpelweg het eerste deel van episode 25', een stuk dat later zou herhaald worden in End of Evangelion. Daardoor heeft het eigenlijk geen nut meer om Death and Rebirth nog te bekijken. Als je Death and Rebirth mist, mis je geen belangrijke stukken maar de serie en End of Evangelion zijn wel verplichte kost.

Qua animatie en geluid moet je niet veel meer verwachten van Death and Rebirth. Er zijn lichte verbeteringen aangebracht maar er zijn nog altijd problemen met het kleurgebruik en het contrast bij vele scčnes. Zo kan het wel eens gebeuren dat Eva Unit 02 oranje lijkt in plaats van rood. Het geluid is van hetzelfde niveau als van de serie en de nieuwe liedjes zijn ook wel aangenaam om te luisteren. Daarom scoort deze film op beide vlakken nog steeds goed.



Ondertussen is al lang duidelijk dat Death and Rebirth geen verplichte kost is maar enkel leuk voor de mensen die een complete collectie van Neon Genesis Evangelion willen hebben. Voor de rest is het beter om na Neon Genesis Evangelion direct naar End of Evangelion over te gaan. Heb je Neon Genesis Evangelion al een tijdje terug gezien en wil je naar End of Evangelion kijken, dan is het wel handig om Death eens te bekijken.

Verhaal: 6,0/10
Personages: 8,5/10
Animatie: 8,5/10
Geluid: 9,5/10
Totaal: 81/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:59    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Hikaru no Go

Er zijn al over honderden onderwerpen animatieseries gemaakt. Toen Yumi Hotta in 1998 haar mangaserie over een jongen die Go speelt, instuurde naar Shounen Jump, werd deze dan ook niet raar bekeken. Straffer nog, het werd één van de populairste reeksen van het moment. In 2001 werd er dan ook een animé van gemaakt.

De serie begint met een twaalf jaar oude Shindou Hikaru die op de zolder van zijn opa een antiek Go-bord vindt met een geest erin. De geest, genaamd Sai, was duizend jaar geleden een extreem sterke Go-speler, maar hij werd valselijk beschuldigd van vals spelen en pleegde zelfmoord. De 'god van Go' vond echter dat Sai zijn opdracht nog niet volbracht had, om ooit de 'Divine Move' te spelen moest hij op aarde blijven. Zo kwam hij later terecht in het hoofd van de beste Go-speler ooit, Honinbou Shuusaku. Dankzij hem kon Sai opnieuw Go spelen en hij deed dit zeer goed. Shuusaku stierf echter vroegtijdig en sinds zijn dood zat Sai terug alleen in het Go-bord tot Hikaru hem vond.



Er is echter één probleem, in tegenstelling tot Shuusaku kent Hikaru niets van Go, maar om Sai gelukkig te maken speelt hij af en toe een spelletje voor hem. Zo leert Hikaru Touya Akira kennen, de zoon van de beste levende speler en zelf een veelbelovende speler. Akira verliest met zware cijfers en raakt gemotiveerd om beter te worden dan "Hikaru". Ondertussen begint Hikaru Go ook leuk te vinden, en hij wil niets liever dan Akira inhalen. Beide jongens volgen hun eigen pad waarop ze regelmatig kruisen, nieuwe vrienden maken en vooral, twee sterke spelers worden waarin zelfs de allergrootsten geďnteresseerd zijn.

Het verhaal kent natuurlijk veel meer diepgang dan dat, zo lopen er tientallen verhaallijnen door de hele serie, zoals die van de Haze Jr. Middle School Go Club. Daardoor zul je tijdens de 75 episodes nooit verveeld raken. De tientallen personages die je leert kennen, van Akari (de beste vriendin van Hikaru) tot Zama-Ouza (een titelhoudende Pro-speler, hij is de Ouza), zullen je lang bijblijven. De mangaschrijfster is er in geslaagd om elk personage zijn eigen nuances en achtergrond te geven, met de meesten van hen zul je zelfs hard meeleven. Denk dan maar aan de verlegen Tsutsui die maar één ding wil, een Go-club oprichten op Haze Jr. Naast Tsutsui zul je nog een twintigtal andere jonge Go-spelers leren kennen, elk doen ze hun best om beter te worden in Go, en je zult dan ook echt gaan meevoelen wanneer ze verliezen of winnen. Ook de oudere Go-spelers zul je gaan appreciëren; of het nu gaat om de ijzig kalme Touya Mejin, de angstaanjagende Kuwabara Honinbou of de twee dertigers Kurata 6Dan en Ogata 9Dan, in principe de enige 'jonge' topspelers.



Er is wel één minpunt te vinden aan het verhaal, het eindigt veel te abrupt. Dat laat een bitter gevoel na, je zult nog enkele dagen je zitten afvragen wat er had kunnen gebeuren. Gelukkig is er later nog een korte OVA verschijnen over de reis naar de North Star Cup die enkele vragen oplost, maar de Cup zelf wordt enkel in de manga behandeld. Ook die manga stopt nogal op een raar moment, de schrijfster was namelijk de druk van de fans beu. Zij wilden dat ze een grote plottwist ongedaan maakte, hoewel ze er al van het begin naar aan het toeleven was en de echte weg naar de 'Divine Move' uitlegt.

Dat heeft er wel voor gezorgd dat de serie kort is in vergelijking met andere Shounen series zoals Dragon Ball (ongeveer 500 episodes in totaal), Naruto (200 episodes en nog steeds geen einde in zicht) of Hunter X Hunter dat meer OVAs heeft dan de meeste series episodes. Door die korte lengte is de animatiekwaliteit constant hoog, enkel bij de Go-matches durft men wel eens een kleurenmoes als achtergrond gebruiken om een gevoel van snelheid op te wekken. De soundtrack van de serie is ook goed, en alleen al door te luisteren naar de muziek kun je weten of een bepaalde zet belangrijk was of niet.



Je hebt het dus al lang begrepen, Hikaru no Go is een ijzersterke serie. Het maakt niet uit dat je niet weet wat Go is, de serie zal je interesse zeker opwekken in het spel. Daarnaast bevat elke episode een kort stukje op het einde die je de basis uitlegt van het spel, ideaal om zelf te beginnen. Wie weet, misschien word jij ooit zo goed als Hikaru of Akira.

Verhaal: 10/10
Personages: 10/10
Animatie: 9/10
Geluid: 9,5 /10
Totaal: 96/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 16:59    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Hellsing

Sinds Bram Stoker het verhaal van de vampier Dracula schreef, zijn vampiers steeds populair gebleven. In Amerika en Europa wordt de vampier meestal als meedogenloos wezen voorgesteld maar in Japan kennen de filmstudio's vooral het beeld van lieve of vriendelijke vampiers zoals in Vampire Princess Myu en Vampire Hunter D, in Hellsing keren we terug naar Bram Stokers beeld van vampiers, brutale bloedzuigers.

De Royal Protestant Knight Hellsing Agency werd opgericht door Van Hellsing, de grootvader van de huidige leidster, een mannelijk uitziende vrouw die de naam Sir Integra Wingates Hellsing draagt. De bedoeling van dat agentschap is om Engeland te bevrijden van vampiers en andere monsters. Hun leger bestaat uit een groot aantal ex-SAS leden en andere hooggetrainde soldaten maar daarnaast hebben ze ook nog enkele extra interessante 'ridders'.

Er is Shinigami Walter, hij komt dan misschien enkel in noodgevallen in actie maar zelfs Alucard heeft bewondering voor zijn vechtkunsten. Alucard, een alias voor Dracula natuurlijk, is het belangrijkste lid van Hellsing en moet alleen tegen de sterkste vijanden vechten, zijn technieken zijn dan ook schitterend en als één van de beroemdste en sterkste vampiers ooit, heeft hij veel faam. Dan hebben we nog Seras, de enige vampier van wie het verhaal wordt uitgewerkt, in episode 1 bijt Alucard haar maar ze blijft zich, ondanks haar duidelijke dorst, verzetten.



Een nieuwe dreiging is nu echter ontstaan voor deze organisatie, een groep artificiële vampiers komt op en ze hebben een leger zombies tot hun beschikking. Maar omdat deze geen echte bedreiging vormen krijgen we ook nog eens Anderson, een 'regenerator' uit Vaticaanstad en Incognito, een echte ondode met de kracht van Loki Seto, God van de hel.

Het is grappig om alle deze halve monsters te zien vechten om aan het einde van een gevecht tegen een beduidend sterkere vijand opeens 'Bakemono' te horen roepen, monster... Door het aantal vijanden is er eigenlijk constant actie, veel tijd aan achtergrond wordt er niet besteed. We komen enkel iets te weten over de eerste ontmoeting tussen Alucard en Integra.



Enkele clichés over vampiers worden in deze animé overboord gegooid, zo kunnen zowel Alucard als Seras met gemak overdag buitenkomen terwijl Seras in de eerste episode wordt gewaarschuwd over het gevaar van zonlicht en zilver. Het gebrek aan uitwerking van het verhaal, enkele kleine gaten in het plot en de onduidelijkheden op het einde halen het punt voor het verhaal sterk naar beneden. Ondanks de slechte uitwerking van de personages, krijgt dat echter wel een hoog punt door de simpel overweldigende karakters waarbij Alucard nog maar het topje van de ijsberg is.

De animatiekwaliteit is top in de eerste episode maar zoals wel vaker het geval is bij Gonzo Digimation, gaat de kwaliteit op en neer. Gelukkig is er vooral geld aan besteed tijdens de gevechten dus zal je zeker tevreden zijn. Het design van sommige personages durft wel eens veranderen, zo zal Alucard in het begin een zwarte, gekke uiterlijk hebben zoals Vash the Stampede terwijl hij twintig jaar geleden eruitzag als een witte psychopaat.



Qua geluid zit het bij deze animé zeker wel goed. De stemmen van de personages zijn krachtig zoals de stoďcijnse Integra die opeens woedend wordt, de stem van Walter klinkt onderdanig maar verbergt duidelijk nog iets, en Alucard klinkt gewoonweg maniakaal en schrikwekkend. Alleen Seras klinkt wat minder door deze serie, die stem klinkt namelijk zoals 90% van de vrouwenstemmen en daardoor springt ze uit de toon. De opening- en eindliedjes zijn zeer verslavende rockmuziek, ook tijdens de gevechten speelt er een stevige rockbeat maar je kan gelukkig nog de stemmen perfect verstaan.

Verhaal: 6/10
Personages: 8/10
Animatie: 7/10
Geluid: 10/10
Totaal: 78/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 17:00    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Hikaru no Go: Journey to the North Star Cup

Hikaru no Go is één van de beste series ooit, daar zijn de animéfans die serie al gezien hebben, het zeker over eens. Zelfs hier kreeg de serie een dikke 96%. Toen midden 2005 een Original Video Animation (OVA) verscheen, waren we dan ook dolenthousiast. Kon Hikaru no Go: Journey to the North Star Cup ons evenveel bekoren als de originele serie?

Het antwoord is simpel: ja. De OVA, die ook gebaseerd is op mangamateriaal, begint enige tijd na de serie. Een bedrijf besluit een toernooi te organiseren tussen de jonge profs van Japan, Korea en China, en het wordt een landenteamtoernooi. Deze OVA toont ons niets van het toernooi, maar toont ons een toernooi waarbij de leden van het Japanse team worden geselecteerd. Natuurlijk is er wel al één vaste waarde voor het team, Akira mag sowieso al plaatsnemen op het eerste stoeltje.



Hikaru, Ochi, Waya, Honda (die samen met Isumi en Kadowaki pro is geworden) en enkele andere jongeren moeten zich kwalificeren voor de twee overblijvende plaatsen. Hoewel de serie al heel wat interessante personages telde, introduceert men hier nog één belangrijke speler, een speler die mogelijk beter speelt dan Hikaru en Akira. Het is dan ook spannend tot het einde om te zien wie naar het toernooi gaat.

Maar de OVA handelt niet alleen rond de aanloop naar het toernooi, het dagelijkse leven gaat gewoon zijn gangetje. Zo avanceren Hikaru en Akira verder in hun carričre en moeten zelfs tegen hun leermeesters spelen om verder te raken. Isumi neemt deel aan de First-Dan series en toont Kuwabara-sensei zo dat de 'nieuwe golf' uit meer mensen bestaat dan Hikaru en Akira bestaat. Kadowaki aan de andere kant test liever hoe veel hij verbetert is door Hikaru te verslaan. Voor de uitslagen van al deze spannende matchen bekijk je echter best de OVA, hij is zeker de moeite waard.



Qua animatie en geluid zit North Star Cup op hetzelfde niveau als de serie. Daardoor is het echt een integraal deel van de serie en dus de perfecte aanvulling voor de mensen die ervan genoten. Spijtig genoeg blijf je net zoals bij de serie achter met een leeg gevoel aangezien je de North Star Cup zelf niet te zien krijgt.

Verhaal: 10/10
Personages: 10/10
Animatie: 9/10
Geluid: 9,5 /10
Totaal: 96/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 17:00    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Neon Genesis Evangelion: End of Evangelion

Het meesterwerk van Hideko Anno, Neon Genesis Evangelion, moest even grandioos eindigen als het begon. Daarom had Anno simpelweg niet genoeg aan Rebirth om de saga tot een mooi einde te brengen. Het verhaal was zo uitgebreid dat hij wel 100 minuten kon vullen, en dat deed hij dan ook met End of Evangelion.

End of Evangelion begint enkele dagen na het verslaan van de zeventiende Angel. Asuka ligt nog steeds in het ziekenhuis, Unit 00 is nog altijd niet hersteld wat ook nooit meer zal gebeuren en het enige doel van NERV is de uitvoering van Instrumentality, het project waar we veel van hoorden maar weinig van wisten tijdens Neon Genesis Evangelion. Het doel ervan blijkt uiteindelijk simpel, zelf de Third Impact veroorzaken en verenigd worden tot het soepje LCL waaruit de mensheid en al het leven ontstaan is. Dat zou het einde van de mensheid betekenen en buiten SEELE wil iedereen dit vermijden. Een gigantische legermacht valt het Geo-Front aan om de Evangelions te stoppen en de Magi te controleren. Ternauwernood wordt een invasie gestopt door Asuka die nog eens flink te keer mag gaan met 02.



Zij wordt echter brutaal gestopt door de EVA Series, negen EVAs uitgerust met Dummy Plugs en S2 Engines, speciaal ontworpen om de Third Impact te starten. Ondertussen verliezen Misato en Ritsuko hun leven, dit gebeurt op dezelfde manier als in episode 25 maar nu zien we ook effectief de dader. Dat is echter niet het enige wat er gebeurt, 01 gaat Berserk met Shinji aan boord en wekt Rei, uit (moederlijke?) liefde voor Shinji, Lilith (de oermoeder) opnieuw tot leven. De EVA Series slagen erin om 01 onder controle te krijgen eens de Lance of Longinus terugkeert. Dat luidt het begin van Instrumentality in. Het plot wordt op dit moment nog ingewikkelder en Rei kiest als Lilith, uitgerekend Shinji om het lot van de mensheid te bepalen.



Uiteindelijk kiest hij voor een volwaardig leven. Lilith sterft af en Unit 01 blijft eenzaam achter in de ruimte. Daarna zien we Shinji en Asuka samen ontwaken op een verwoeste aarde. Ze lijken de enige overlevenden, de nieuwe Adam en Eva? Hoewel ik het plot nog redelijk eenvoudig uitleg, zijn er zoveel noodzakelijke nuances die onmogelijk om te uit te leggen zijn aan iemand die de film niet heeft gezien.

Het budget van deze film lag hoger en dat was duidelijk te merken. De actie ziet er nog altijd spectaculair uit maar is niet meer zo donker als in de serie. Dit maakt het geheel wat makkelijker om te volgen. De muziek is van hetzelfde niveau als de serie. Het nieuwe eindliedje hier is ook opnieuw prachtig en je zal ook geen problemen hebben om tussen 25' en 26' ernaar te luisteren.



End of Evangelion is een noodzakelijke aankoop als je van Neon Genesis Evangelion hebt genoten. Het brengt meer duidelijkheid in het verhaal want hij brengt ons hetzelfde verhaal als de twee laatste episodes maar dan beter uitgelegd en bekeken met meer actie. De vele overeenkomsten tussen beiden tonen ook aan dat dit Neon Genesis Evangelion vanuit een ander oogpunt is.

Verhaal: 10/10
Personages: 9,5/10
Animatie: 9/10
Geluid: 9,5/10
Totaal: 95/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Sep 2006 17:00    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Naruto Konoha Sports Festival

In Japan wordt bijna elke animé film die gebaseerd is op een serie voorafgegaan door een kleine episode die niets met de serie of de film te maken heeft. Denk maar aan het filmpje voor de eerste Pokémon film waarin Pikachu, Squirtle en co. moeten samenwerken met een bende gemene Pokémon geleid door Raichu om Charizard te redden. Ook de eerste Naruto film werd vooraf gegaan door zo'n filmpje genaamd Naruto Intro Movie Konoha Annual Sports Event Festival.

Het plot draait rond een filler die we ook al in het begin van de serie zagen, Naruto heeft hevige buikkrampen op het foute moment. Het begint met een origineel concept, de Genin groepen van Konoha nemen het tegen elkaar op in een sportevent. De grote prijs is een week betaalde vakantie, Sakura en Ino zijn dus al zeker gemotiveerd. Aan de events zelf wordt amper aandacht geschonken, de meeste aandacht gaat Naruto die tussen de events door naar het toilet wil gaan maar daar de kans niet toe krijgt.



Het verhaal van deze episode speelt zich volledig buiten het verhaal van de serie af en dat laat Studio Pierrot wel duidelijk blijken. Elk personage uit Naruto dat reeds in de animé te zien was, passeert in deze episode. Het maakt zelfs niet uit dat hij of zij al lang dood is of dat hij gezocht wordt door de Anbu van Konoha. Zo staan Itachi en Kisame rustig in de rij terwijl achter hem twee Anbu en Hiashi Huuyga wachten. Ook enkele gezanten uit de eerste arc maken hun opwachting, van onze bruggenbouwer en Inari tot Haku en Zabuza. Het is ook zeer verrassend om Yondaime rustig zien te voorbij wandelen



De Genin krijgen ook genoeg kansen om hun eigen karakter nogmaals te tonen. Zo zien we de berekende Shino Naruto terugdragen naar het veld met zijn insecten en laait de ruzie tussen Ino en Sakura weer op. Alleen Lee wordt hier verkeerd ingeschat, hij slaagt er niet eens in om Sasuke, Shino en een onbekende genin af te schudden in een spurtnummer. Sasuke maakt zelfs duidelijk dat hij de '1000 Years of Pain' heeft geleerd van zijn meester. Deze episode voegt niets toe aan de personages uit deze animé, zelfs als fan van de serie is het minderwaardig hoe stereotiep de personages worden neergezet. Als je de bovenstaande punten in rekening neemt, dan is de score voor de personages en het verhaal zeker niet overdreven.



De animatie en graphics zijn van hetzelfde niveau als tijdens de serie. Aandachtige kijkers hebben dan al lang opgemerkt dat dit geen goed teken is. Stomme reacties zoals het wit worden van Naruto en de blauwe angstlijntjes worden te veelgebruikt. Het enige pluspunt is dat het lopen deze keer niet nagebootst werd door een bewegende achtergrond. De muziek en stemmen zijn wat we gewend zijn van de serie, een combinatie van de muziek uit de eerste episodes en het opwindende vechtmuziekje. Deze reviewer is het eens met de mening van Dattebayo, schrappen die handel.

Verhaal: 0,5/10
Personages: 1/10
Animatie: 6,5/10
Geluid: 8/10
Totaal: 40/100
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 15 Dec 2007 19:04    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Basilisk
Ninja's en samurai zijn populaire onderwerpen in Japanse animatieseries. Series zoals Rurouni Kenshin en Naruto tonen eerder de mooie kanten hun levensstijl, maar in de Gonzo animatieserie Basilisk krijgen we ook inzicht in het tragische leven van de krijgers.

Het verhaal van de serie begint in het Japan van de 15de eeuw. Het land telt op dat moment twee grote ninjaclans, de Iga en de Kouga. Na eeuwen oorlog tussen de twee clans komt de ninja Hattori Hanzou tussenbeide. Hij slaagt erin om de twee clans een vredesovereenkomst te laten sluiten onder druk van de regering. Echte vrede heerst er echter niet. De serie zelf speelt zich af in 1614. De Shogun is op zoek naar een opvolger, een positie waarvoor er twee kanshebbers zijn. Er dreigt een oorlog tussen zijn twee nakomelingen en hun achterban. Deze oorlog zou het land sterk verzwakken, en het is dus belangrijk om een oplossing te vinden.

In de eerste episode van de 24-delige serie komt de Shogun met een creatieve oplossing. De oorlog tussen de twee nakomelingen zal beslist worden door een kleinschalige oorlog tussen Iga en Kouga. Beide clans moeten tien afgevaardigden opschrijven en de andere clan moet proberen deze tien uit te moorden. Dit zorgt voor een heftige oorlog tussen de twee clans wiens ninja's allesbehalve doodnormaal zijn. Reeds in de eerste aflevering wordt de kijker geconfronteerd met een heftig gevecht tussen Iga's Yashamaru en Kouga's Shogen. Dit eerste gevecht zet een duidelijke toon. Ze zijn kort, maar absoluut krachtig en spectaculair. De vaardigheden van de personages zijn zeker niet origineel in vergelijking met andere series, maar de uitwerking maakt veel goed.


De serie wordt gevolgd uit het standpunt van de Iga ninja, maar er wordt nooit een kant gekozen. Hierdoor wordt het verhaal redelijk dramatisch, de leden van beide clans waren redelijk vredig gaan leven en Gennosuke van de Kouga en Iga's Oboro hadden zelfs een relatie. Ze worden echter meegetrokken in een oorlog die niemand ten goede komt. Gedurende de hele serie wordt het nutteloze van de oorlog duidelijk, zeker wanneer je het einde bereikt en de rest van de wereld niets gemerkt heeft van de tiendaagse oorlog tussen de twee kampen. Hopen op een goede einde waarbij iedereen eindigt met een vriendin zoals in Naruto moet niet. Het drama van de serie spaart zelfs de vele koppels niet, iets wat al duidelijk wordt bij de eerste twee doden.

Dit geeft de serie een redelijk uniek gevoel mee, elke episode wil je zien wie vermoordt wordt door wie en hoe de andere clan wraak gaat nemen. Elke episode wordt ook steeds en meer duidelijk hoe zinloos de oorlog is, zeker als blijkt hoe de jarenlange vete tussen de twee kampen echt ontstaan is en dat na afloop van de strijd maar één iemand echt geeft om het einde. Ondanks de duidelijk zwaarmoedige toon is het echter wel de moeite om naar de serie te kijken en zul je niet depressief zijn op het einde. Het is namelijk één van de betere series van de afgelopen jaren.


Qua stemmen en muziek scoort de serie ook sterk, men heeft grotendeels voor bekende stemacteurs gekozen, maar het zal niet gemakkelijk zijn om te herkennen in welke andere series ze nog hebben meegespeeld. Enkel bij de huidige Hattari Hanzou is het duidelijk op te merken dat hij een stemacteur deelt met Bleach's Zaraki Kenpachi. Bij Tenzen merk je bijvoorbeeld al veel minder snel op dat hij ook Aizen speelt in Bleach, waarbij Tenzen en Aizen nog eens twee personages met duidelijke overeenkomsten zijn. Ook qua uiterlijk zit het goed met de serie, de actie wordt goed in beeld gebracht met een pak detail en lekkere achtergronden. De personages zelf zien er ook goed uit, maar bepaalde personages lijken te sterk op elkaar zoals Yashamaru en Koshirou. Het duurt enkele episodes om de subtiele verschillen op te merken.

Basilisk is één van de weinige anime met ninja in de hoofdrol die draait rond het dramatische verhaal en de personages in plaats van de gevechten. Het is een Japanse versie van het klassieke Romeo & Julia verhaal, maar met nog meer tragedie. Op deze manier ga je echter ook meer belang hechten aan de gevechten omdat je zo veel om de personages geeft. Het is enkel spijtig dat de gevechten naar het einde toe verzwakken. Ze zijn veel sneller voorbij en pas met het voorlaatste gevecht krijg je het eerste lang gevecht te zien. Dit is echter maar een klein minpunt van een goede serie waarop maker Gonzo zeker trots mag zijn.


Laatst aangepast door Joni Philips op 11 Mei 2013 17:35; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 27 Dec 2007 13:06    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Bleach: Memories of Nobody
Bleach is een mangaserie uit 2001 van Kubo Tite, die snel enkele prestigieuze awards won zoals de Shogakukan Manga Award. TV Tokyo had dus duidelijk veel reden om Bleach om te vormen tot een animatieserie. De serie werd al snel één van de meest bekeken anime en dus besloot men in 2006 ook een Bleach film uit te brengen, genaamd Bleach: Memories of Nobody.

De film behoort niet tot de officiële verhaallijn en is dus geen verplicht voer om de serie te volgen. Het verhaal begint na de Soul Society Arc in Karakura Town. Hoofdpersonage Ichigo Kurasaki en Rukia Kuchiki houden de stad veilig van Hollow, wanneer plots tientallen mysterieuze witte wezens genaamd 'Blanks' verschijnen. Rukia en Ichigo kunnen niets tegen deze wezens doen, tot plots een eigenaardige Shinigami genaamd Senna opduikt. Zij schakelt alle Blanks uit, maar dat is echter maar de start van alle problemen. Een mysterieuze groepering genaamd de 'Dark Ones' gebruikt de Blanks om zowel de echte wereld als de Soul Society te vernietigen. Soul Society wil daar een stokje voorsteken en hun beste vechters gaan tot de actie over.



In anderhalf uur beleeft de kijker een typische Bleach ervaring, die zich toespitst op Ichigo, Senna en Soul Society. Orihime en de andere mensenvrienden van Ichigo worden gedegradeerd tot supporters, terwijl hij de wereld redt. Memories of Nobody slaagt er dus in om een probleem van veel animefilms te overwinnen. De film concentreert zich niet op de typische hoofdpersonages uit de serie, maar gebruikt personages op basis van hun nood voor het plot. De meeste schermtijd wordt ingenomen door Ichigo en Senna, wat veel ruimte laat om het plot te ontwikkelen. Dit plot is met momenten voorspelbaar en melancholisch, maar het is behoorlijk uitgewerkt en bindt je dankzij het excellente tempo veel beter aan je televisie dan de anime.

De vriendschap tussen Senna en Ichigo zorgt er in de film tevens voor dat hij een andere kijk op de gebeurtenissen krijgt. Hij leert onder andere dat het belangrijk is om mensen een laatste wens te geven voor ze van de Aarde verdwijnen. Buiten Senna en Ichigo worden de andere personages weinig ontwikkeld, maar Memories of Nobody zorgt er wel voor dat het karakter van de personages perfect wordt neergezet. Kenpachi is zoals gewoonlijk dol op gevechten, terwijl Yamamoto-Genryusai steeds voor de meest kordate oplossing kiest. Het lak aan personageontwikkeling is wel spijtig voor de vijanden, zij krijgen niet eens allen een naam en de reden voor hun verbanning wordt nooit meegedeeld. Uiteindelijk worden ze ook snel afgemaakt, wat tot korte, maar krachtige gevechten leidt.



Het budget voor de film ligt een pak hoger dan voor televisie-episodes wat snel opvalt. Karakura Town ziet er een pak levendiger uit dan gewoonlijk. Via de omgevingen wordt de sfeer van het verhaal ook mooi overgezet. De paniek in het laboratorium van Mayuri, de kordaatheid van Yamamoto, het melancholische verleden van Senna, alles spat echt van het scherm dankzij de goede animatie. Ook de muziek speelt hierbij een grote rol, via de combinatie van de typische Bleach muziek en middeleeuwse muziek wordt er een mooie sfeer neergezet op de achtergrond. Op het gebied van stemmen zit het ook goed met de film, alle acteurs uit de serie zijn terug en leveren een goede prestatie. Ook nieuwkomer Chiwa Saitō levert een sterke prestatie als Senna.

Bleach: Memories of Nobody is een mooie animatiefilm die op het menu van elke Bleach fan moet staan. Het plot is wat voorspelbaar en op sommige punten een beetje onderontwikkeld, maar de film is van veel hoger niveau dan de typische animefilm en is minstens even goed als de serie. Een aanrader dus, hopelijk kan Studio Pierrot deze kwaliteit vasthouden voor de volgende Bleach films die er zeker komen.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 18 Jan 2008 16:24    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Blue Submarine No. 6
Satoru Ozawa kwam in 1998 met de manga Blue Submarine No. 6 dat in Shonen Sunday verscheen. De manga trok hierbij de belangstelling van de Japanse animestudio Gonzo. Zij toverden Blue Submarine No. 6 om tot een vierdelige animeserie.

De OVA serie speelt zich af in een toekomst waarin een groot deel van de aardbevolking gestorven is ten gevolge van een wereldwijde overstroming en een daaropvolgende oorlog. Deze overstroming is veroorzaakt door Zorndyke, een professor die de menselijke natuur van haat beu is. Hij besluit daarom verschillende rassen van zeewezens te creëren en de Aarde te overstromen. Deze zeewezens voeren oorlog met de mensheid, waardoor ze de Blues hebben opgericht. Dit is een soort marine met tientallen krachtige onderzeeërs waarbij de OVAs zich concentreren op de zesde onderzeeër en twee van de bemanningsleden. Samen strijden ze tegen de zeewezens in de hoop van Zorndyke te stoppen. Dat is hoe het verhaal op het eerste zicht lijkt, maar Zorndyke is geen traditionele slechterik.



In zijn strijd hoopt hij de mensheid niet te vernietigen, maar hoopt hij een boodschap van coëxistentie over te brengen wat één van de belangrijke verhaallijnen in de serie is. Op meerdere momenten is te zien hoe zeewezens en mensen samenwerken, zoals Zorndyke dat wenst. De relatief korte duur van de serie, amper 100 minuten lang, zorgt ervoor dat dit verhaalelement redelijk duidelijk is, maar dat er maar weinig uitgewerkt wordt. De verhaalontwikkeling gebeurt ook redelijk chaotisch. Pas in de tweede episode krijgt de kijker te zien wat de Blues organisatie is. Tegelijk zorgt de korte duur ervoor dat het verhaal geen dode momenten kent en het een plezier is om de OVAs uit te kijken.

Het plot is redelijk diepgaand, maar er is ook ruimte gelaten voor enkele indrukwekkende gevechten waarbij de verschillende Blues onderzeeërs, het Ghost Ship van Verg en de walvisachtige Musuca een grote rol spelen. Deze gevechten zijn spannend, en zijn goed weergegeven dankzij de unieke stijl die gebruikt wordt door de serie. Gonzo combineert namelijk traditionele jaren '90 anime met 3D computerbeelden. Dit maakt de onderwatergevechten prachtig. Qua ontwerpen heeft men voor de mensen een goede stijl gekozen, maar sommige van de zeewezens passen gewoon niet in de serie. De landwezens in de laatste episode bijvoorbeeld vallen tegen. Qua geluid scoort de serie dan weer over de hele lijn sterk, waarbij vooral de stem van Zorndyke perfect past.



Blue Submarine No. 6 is een serie met een sterk uitgangspunt, maar de korte duur van de OVA zorgt ervoor dat de uitwerking van het verhaal te wensen overlaat. Dit moet Gonzo verbeteren in de Blue Submarine No. 6 film die het bedrijf ontwikkelt. Het geluid en de 3D animatie zijn van hoge kwaliteit, waardoor de serie een leuke kijk kan zijn voor mensen met een technische ingesteldheid.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 20 Jan 2008 19:05    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Bottle Fairy
In het Westen zijn tekenfilms meestal gericht op een jong publiek, maar in Japan maakt men ook tekenfilms voor mannelijke twintigers en dertigers. Zulke tekenfilms worden 'Seinen' series genoemd en Bottle Fairy is verrassend genoeg één van deze Seinen series.

Bottle Fairy is een komedie met vier kleine elfjes in de hoofdrol, die slapen in een fles. Deze elfjes komen van een andere planeet en kennen niets van de Japanse cultuur. Ze willen echter niets liever dan een mens worden. Elke episode van de serie speelt zich in een bepaalde maand af, waarbij de elfjes iets specifiek over die maand leren. In de episode over mei leren ze bijvoorbeeld de betekenis van Golden Week en in juni komt de term junibruidjes aan bod. Na twaalf episodes van elk twaalf minuten veranderen de elfjes dan eindelijk in een mens waarna de dertiende episode draait om hun leven als mens dat ze delen met Sensei-san, de jongen waarbij ze leven.



De eerste twaalf episodes vormen steeds eenzelfde stramien. Sensei-san verlaat het huis en de vier elfjes krijgen een term te horen die ze niet kennen. De vier elfjes fantaseren daarna wat de term kan betekenen. Deze elfjes geven elk een eigen betekenis aan de term die past bij hun persoonlijkheid. De hyperactieve Kururu met de blauwe ogen, de mannelijke Sarara met de rode ogen, de verwarde Hororo met de groene ogen die enkel aan eten kan denken en Chiriri met de gele ogen en de meest originele fantasieën. De fantasieën van de elfjes toveren meestal een glimlach op je gezicht. Na deze dagdromen wordt de echte betekenis van de term uitgelegd door het achtjarige buurmeisje of één van de andere personages.

Op deze manier is Bottle Fairy handig om te begrijpen wat bepaalde belangrijke begrippen uit de Japanse cultuur betekenen, maar voor de rest is het een serie met weinig inhoud en vooral goedkope grappen. De serie verdient wel lof voor de vijf verschillende eindthema's die inspelen op de karakters en de gebeurtenissen. De muziek van het eindthema blijft continu hetzelfde, maar de tekst verandert, net zoals het personage dat het eindnummer inzingt. Dit is een mooie inspanning van de studio, en zorgt ervoor dat het de moeite is om te blijven kijken naar de eindgeneriek. Het openingsnummer 'Oshiete Sensei-san' past ook perfect bij de serie, maar daarvan is wel maar één versie gemaakt.



Qua stemmen heeft men goed gekozen, de stemmen passen goed bij de verschillende personages in een cast die vooral bestaat uit redelijk onbekende stemacteurs en acteurs die ervaren zijn met dit soort rollen. De stemacteur van Sensei heeft bijvoorbeeld ook de rol van Seji in Midori no Hibi ingesproken. De enige van de zes acteurs en actrices die bekend in de oren klinkt, is Horie Yui die eerder Naru speelde in Love Hina. Zij vertolkt Sarara in deze serie. De kwaliteit van de tekening is redelijk goed, maar het is niets speciaals. De serie volgt perfect de stereotypes van Seinen series qua uiterlijk. Dat betekent dus raar gekleurd haar, grote ogen en personages die in elkaar gekropen in een hoekje gaan zitten wanneer ze depressief zijn.

Bottle Fairy is een korte, schattige anime die vervalt in de verschillende stereotypes die je mag verwachten van dit soort series. De serie is grappig, maar niet van een hoogstaand niveau. Ondanks het feit dat de serie een Seinen is, is hij vooral geschikt voor een publiek van jonge meisjes. Zij zullen wel kunnen genieten van deze op en top schattige serie.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 21 Jan 2008 19:26    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Devil May Cry
In 2001 kwam Capcom met Devil May Cry. De game begon origineel als Resident Evil 4, maar het concept van de game paste niet binnen de Resident Evil serie. Capcom wou het echter niet aan de kant schuiven en zo werd Devil May Cry geboren. Dat is ondertussen een succesvolle serie van games en Capcom vond dat de serie ook wel een anime verdiende.

Capcom schakelde het roemrijke Madhouse Ltd. in om Devil May Cry om te vormen tot een animatieserie. Madhouse maakte in het verleden onder andere Ninja Scroll, Trigun en Vampire Hunter D: Bloodlust. Met tientallen toppers op zijn naam was het een duidelijke keuze, maar een succesvolle animestudio was niet genoeg om Devil May Cry om te vormen tot een succes. De serie speelt zich af na Devil May Cry, waardoor onder andere Lady en Trish een verschijning in de serie maken. Zij assisteren Dante vaak in moeilijkere missies, maar ze troggelen hem nog vaker geld af. De serie telt daarnaast nog twee belangrijke originele personages namelijk de vervelende Patty die een onbelangrijke bijrol speelt en Morrisson die Dante aan missies helpt.



In elke episode moet Dante een bepaalde demon vernietigen, maar het grootste deel van de episode wordt besteedt aan dom gepraat. Dante gaat bijvoorbeeld rustig op café en discussieert er over de kwaliteit van het aardbei-ijs. Op het einde van de aflevering besteedt hij dan vijf seconden aan het vechten, waarna Dante de rest van de tijd praat over zijn schulden. De gevechten zelf zijn dan ook niet eens de moeite waard om te herinneren. De kijker wordt overspoeld met speciale effecten, maar er worden amper twee zwaardslagen uitgedeeld voor de demon in kwestie dood is. De verschillende episodes hebben ook niets met elkaar te maken, er is wel een overhangend plot, maar dit is flinterdun en eerlijk gezegd oerdom.

Op gebied van animatie doet de serie het ook goed, maar de meeste omgevingen zijn nogal donker en de demonen zijn te doorsnee om echt memorabel te zijn. Dat kan niet gezegd worden over de muziek, die het wel goed doet. Onder andere het openingsnummer van "D.M.C." van Rungran en het eindthema "I'll Be Your Home" van Rin Oikawa zijn aangenaam om te beluisteren. Tijdens de serie zelf wordt muziek ook gebruikt als plotelement zoals in de zesde episode Rock Queen. Het lied dat hier gebruikt wordt, is echt briljant. De serie beschikt ook over zeven sterke stemacteurs, hoewel dit niet de stemmen uit de spellen zijn. Elk van de stemacteurs heeft uitgebreide ervaring. De stem van Dante bijvoorbeeld spreekt ook Griffith in Berserk en Alex Rowe in Last Exile in.



Devil May Cry leent zich uitstekend tot een anime, maar Madhouse maakte enkele fouten. Het ontbreken van een duidelijke, overheersende verhaallijn, interessante plots en goede gevechten maken van Devil May Cry een vervelende karwei in plaats van een actietopper zoals voorgaande Madhouse series. De serie verknalt het echter niet op alle fronten, de muziek is een opsteker van formaat. De combinatie van goede stemacteurs en sterke muziek maakt de soundtrack in ieder geval de moeite.


Laatst aangepast door Joni Philips op 07 Mei 2013 21:51; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 22 Jan 2008 11:25    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Bleach: The Sealed Sword Frenzy
Jump Festa is de naam van één van de vier belangrijkste animeconventies in Japan. Op deze beurs worden nieuwe series voorgesteld en studio's tonen er vaak speciale episodes van belangrijke series. Deze episodes worden gemaakt om te tonen dat de studio nog kan experimenteren met bepaalde grafische technieken.

Studio Pierrot is een belangrijke ontwikkelstudio en doet dit dus regelmatig. Op de Jump Festa 2005 toonde de studio Bleach: The Sealed Sword Frenzy, een speciale episode van een half uur. Deze episode speelt zich af na de Soul Society verhaallijn en draait volledig rond de Shinigami Baishin. Vierhonderd jaar geleden was hij lid van de Gotei 13 wanneer hij op een bepaalde dag volledig doorslaat. Hij vermoordt maarliefst 63 officieren van de Gotei 13 voor te ontsnappen naar de echte wereld. Vier voor ons onbekende kapiteins volgen hem naar de Aarde en ze slagen erin om hem op te zegelen. Bij het begin van de episode weet hij echter te ontsnappen en gaat hij de strijd aan met alle Shinigami die hij tegenkomt. De Gotei 13 zendt dan ook vijf kapiteins, Yoruichi, Renji, Yachiru, Hanatarou, Rukia en Ichigo uit om hem te stoppen.



Dat is een massief aantal personages wat ertoe leidt dat ze elk minimale aandacht krijgen. Vier van de kapiteins vechten enkel tegen willekeurige Hollow die ze tegenkomen, terwijl enkel Hitsugaya, Renji en Ichigo de eer krijgen om het op te nemen tegen Baishin. Dit is zeer spijtig aangezien de sterrenline-up nu wordt gedegradeerd tot supporters. De reden achter het gek worden van Ichigo wordt uiteindelijk zelfs door Ichigo aangedragen, de anderen hadden dus gemakkelijk in Soul Society kunnen blijven. Studio Pďerrot had duidelijk een betere manier moeten zoeken om de kapiteins in het gevecht in te werken want nu verslaat Ichigo op zijn eentje met gemak deze gevaarlijke Shinigami terwijl vierhonderd jaar geleden twee kapiteins het leven lieten in hun strijd. Het gevecht tussen Baishin en Ichigo is in ieder geval leuk om te bekijken.

Grafisch ligt de speciale episode sterk in lijn van de serie, maar de aanvallen van Baishin worden duidelijk computergeanimeerd. Dit is een leuk effect. Ook qua karakterontwerpen heeft men lekker geëxperimenteerd. Rukia en Renji dragen allerlei nieuwe outfits gedurende de episode, terwijl de laatste vijf minuten van de episode gevuld worden met een werelds uiterlijk voor elk belangrijk personage. Je ziet bijvoorbeeld Kenpachi passeren in een leren outfit, terwijl Shunsui gekleed gaat als een casanova. Zelfs Aizen, Gin en Tousen maken hier een kleine verschijning. Daarvoor alleen is het de moeite om deze episode te bekijken. Op het gebied van geluid zit The Sealed Sword Frenzy ook in lijn met de serie, inclusief themanummers als Number One van Hazel Fernandes.



Bleach: The Sealed Sword Frenzy is een aanrader voor de Bleach fans, dankzij het einde van de episode. Qua verhaal en uitwerking schiet de episode net iets te kort omdat de meeste personages amper ingewerkt worden in de episode. Qua tekeningen, animatie en geluid is de special van het niveau dat bij de serie hoort. De animatie is zelfs iets consistenter dan in de serie, hoewel Studio Pierrot delen uit de serie opnieuw gebruikt. Onder andere een deel van het Byakuya versus Ichigo gevecht verschijnt bijna letterlijk in deze aflevering.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Jan 2008 13:11    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

B't X
Masami Kurumada was in de jaren '80 en '90 één van de bekendste manga-auteurs. In Japan kende hij zijn grootste succes met Ring ni Kakero en in Europa scoorde hij met Saint Seiya, wat beter bekend is als Knights of the Zodiac. Zijn derde belangrijkste serie is B't X, maar is deze even goed?

De manga B't X begon in 1994 en eindigde in 2000. De anime kwam er echter reeds in 1996 en telde 25 episodes zonder het 1997 vervolg B't X Neo mee te tellen. Deze kent dus niet hetzelfde verloop als de manga. In de serie draait het rond de broers en wezen Teppei en Kotarou Takamiya. Kotarou is een briljante wetenschapper en de bedenker van een menselijk robotbrein. In de eerste episode wordt hij ontvoerd door het Machine Empire, een (kwaadaardige?) organisatie die streeft naar een wereld die volledig in vrede leeft en waar er geen weeskinderen meer zijn. De typische verdediger van het Machine Empire verschilt dus danig van het booswicht dat je zou verwachten. In de serie reageren zij dan ook op verschillende wijze op Teppei's strijd om zijn broer te bevrijden uit de Area, de gigantische basis van het Machine Empire.



Teppei staat er niet alleen voor in zijn strijd, hij wordt namelijk bijgestaan door de B't X. X is een legendarische B't die ooit één van de vier krachtigste verdedigers van het rijk was. Zijn donor Karen ontsnapte vijf jaar geleden echter aan het Machine Empire toen ze ontdekte wat de bedoeling van de Machine Emperor was. X werd vernietigd bij die ontsnappingspoging en Karen werd gered door Teppei. In ruil voor zijn hulp besloot Karen Teppei te trainen, wat later in de serie een goede beslissing blijkt te zijn aangezien de kracht van Teppei en het brein van Kotarou nodig om zijn om de wereld te redden van Raffaello. Dit is de meest geavanceerde B't van het Machine Empire en in tegenstelling tot de andere B't kan deze niet gecontroleerd worden. De meeste B't lijken gewone robots met een menselijk brein, maar Raffaello is een parasiet die de wereld dreigt te vernietigen.

Tijdens de serie krijgen we te zien hoe Majoor Aramis en Kotarou proberen om het geheim van Raffaello te ontdekken, terwijl Teppei en X proberen om het Machine Empire te bereiken. Tijdens hun reis ontwikkelen de twee een broederlijke band waardoor de echte kracht van X naar boven komt. De reis door de Area is echter niet vreedzaam, Teppei komt onder andere de drie collega's van Karen en de sterkste aanvaller van het rijk tegen. Elk van deze tegenstanders is immens veel sterker dan Teppei en de meeste gevechten in de serie leiden tot een snelle, pijnlijke nederlaag voor Teppei. Meestal overleeft hij het gevecht alleen omdat de tegenstander medelijden met hem heeft. De gevechten die hij dan wel weer wint, zijn nodeloos verlegend zoals het gevecht tegen Captain Hook en B't Groupie dat twee episodes inneemt.



Dit zou natuurlijk geen probleem zijn indien de gevechten leuk zouden zijn om te bekijken, maar de gevechten bestaan grotendeels uit de twee tegenstanders die elkaar irriteren waarna ze één of twee slagen wisselen, en weer verder gaan met praten. Ze bestaan daarnaast uit goedkope effecten en herhalende animaties. De Battle Gear animatie van X is bijvoorbeeld altijd hetzelfde, zelfs wanneer dit continuďteitsproblemen in de episode veroorzaakt. Een voorbeeld hiervan is het moment dat X onderwater transformeert en de kijker toch de blauwe hemellucht ziet. De gevechten met Teppei mogen dus overgeslagen worden, maar de serie beschikt wel over enkele uitstekende gevechten. Onder andere het gevecht tussen Metal Face en Karin, en tussen Ron en Fou zijn fantastisch. Hun ervaring komt duidelijk tot uiting tijdens de gevechten.

B't X is een serie die draait rond gevechten, maar door de zwakke uitwerking daarvan kijk je uiteindelijk alleen verder omwille van het verhaal. Dit verhaal is echter met momenten herhalend, voorspelbaar en te lang uitgetrokken, zelfs op dat gebied is de serie dus geen aanrader aangezien het tempo in het verhaal verkeerd zit. De serie is ook reeds meer dan tien jaar oud en doet erg gedateerd aan. De animaties en de effecten zijn zeer goedkoop in elkaar gestoken en de muziek is weinig speciaal. Ook het uiterlijk van de personages is weinig speciaal, aangezien sommige personages bijna rechtstreeks uit Saint Seiya lijken te komen. Deze serie heeft de tand des tijd duidelijk niet doorstaan.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 24 Jan 2008 17:31    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Avenger
Bee Train is een kleine animeerstudio die opgericht werd in 1997. Dankzij hun medewerking aan de .Hack serie, Madlax, Tsubasa en Noir is het een bekende studio. Onder leiding van Koichi Mashimo kwam de studio in 2003 met de korte serie Avenger.

De serie speelt zich af op een gekoloniseerde planeet Mars. In een ver verleden reisde de Original Dozen naar de planeet Mars om ze te koloniseren na de vernietiging van de Aarde. De planeet is echter dor, er zijn maar weinig grondstoffen te vinden en de rode maan, de vroegere maan van de Aarde, zorgt voor magnetische stormen. Om deze redenen leven de meeste kolonisten in grote koepels. Een klein deel van de mensheid, de zogenaamde Barbaroi, leven buiten de koepels, maar zij hebben weinig kans op overleden. Het eten en het water op de planeet wordt namelijk verdeeld onder de koepels op basis van gladiatorgevechten tussen de verschillende steden. Om meer voedsel te krijgen moet een stad dus de gladiator van de andere steden verslaan.



Dat is echter niet het enige probleem op Mars, de laatste tien jaar is er geen enkel kind meer geboren. De reden hiervoor is onbekend, maar de mensheid heeft zich hieraan aangepast via poppen. Deze poppen zijn geavanceerde robots die op kinderen lijken, en bijna iedereen heeft zulke pop. In Madlax en Noir draait het om twee vrouwen die een unieke relatie delen wat ook het uitgangspunt van Avenger is. In deze serie draait het om Layla Ashley en haar rare pop Nei, Layla is een Barbaroi wiens ouders gedood zijn door Volk, één van de Orginal Dozen en de huidige leider van de planeet. In de dertien episodes probeert Layla Nei te beschermen en de overgebleven Original Dozen (Volk, Jupiter en Westa) te doden.

Deze gevechten vormen een integraal deel van het verhaal, maar de nadruk ligt toch op de achtergrond van Layla, Nei en de planeet Mars. Ondanks de nadruk op het mooie verhaal zijn de gevechten niet verwaarloosd. Layla werd getraind door Cross, één van de Original Dozen, en ze is dus reeds krachtig. Op deze manier zijn alle gevechtenleuk om te bekijken en zijn ze nooit langdradig. De climax, het gevecht tussen Layla en Volk, is zowel verhaalmatig als voor een gevecht perfect uitgewerkt. Het gevecht en het einde van de serie wordt begeleid door prachtige muziek en sterke animaties. Deze serie van Bee Train is dus duidelijk de moeite om te bekijken voor het verhaal en de sfeer, maar dit zijn niet de enige goede punten van de serie.



Ook de muziek van de serie doet het goed, het Japanse duo Ali Project heeft duidelijk hun best gedaan. Het openingsthema Lunar Eclipse Grand Guignol en eindlied Mirai no Eve blijven je lang na het kijken van de serie bij. De bijhorende filmpjes bestaan uit scčnes die de sfeer van de serie versterken en geen deel van de serie zelf zijn. De drum- en vioolmuziek doet het zeer goed in de serie. De stemmen worden geleverd door enkele ervaren stemacteurs die hun rol goed vertolken met Toyoguchi Megumi, de stem van Layla, als uitschieter. De muziek wordt gebruikt als goede manier om de sfeer van de scčnes te versterken, wat ook gebeurt door de goede animatie en het vele detail.

Avenger is een serie die vaak over het hoofd gezien wordt, maar het is een game die perfect in lijn ligt van Noir en Madlax, waardoor het zeker een aanrader is voor fans daarvan. Het verhaal van de game is interessant en eindigt op een volwaardige manier. De muziek, de animatie en het verhaal zijn drie redenen om de serie meerdere keren te bekijken, wat gemakkelijk gaat gezien de korte lengte van de serie.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 25 Jan 2008 14:17    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

B't X Neo
Mangaschrijver Masami Kurumada bereikte in de jaren '90 wereldfaam met Saint Seiya, Ring no Kakero en B't X. In 1996 verscheen een anime van B't X, deze telde 25 episodes, maar dat was niet genoeg om het verhaal af te werken. Daarom verscheen in 1997 de veertiendelige OVA B't X Neo.

Aan het einde van B't X staat Teppei op het punt om de strijd aan te gaan met Raffaello, waarbij Fou, Ron en Hokuto zich klaarmaken om de zes resterende Evil Knights aan te vallen. Metal Face is verdwenen, Karen is bezig met een belangrijke taak en Kotarou zoekt de zwakke plek van Raffaello. B't X Neo heeft dus genoeg verhaallijnen om af te werken. De serie doet dat gelukkig ook, de verhaallijnen worden mooi voltooid en de serie krijgt desondanks nog een open einde mee dat bij de serie past. Buiten de Evil Knights die overigens niet allemaal verschijnen, beginnen één voor één de voorstanders van het Machine Empire het gevaar van Raffaello te beseffen. Dit leidt tot enkele epische scčnes met onder andere Metal Face, Misha, Marcello en de Rose Knight. Aan deze OVA serie hou je een groter gevoel van voldoening over dan aan de originele serie.



De strijd tegen Raffaello en het Machine Empire is echter niet het enige belangrijke punt van het verhaal. In deze OVA serie wordt ook sterk de nadruk gelegd op een diepe verbintenis tussen B't en zijn donor, iets wat nu ook verder gaat dan X. Onder andere Madonna, Shadow X en Je t'Aime gaan een stap verder. Men heeft ook de gevechten onder handen genomen. In Neo zijn de gevechten van hoger niveau dan in het origineel, Teppei kan nu alle kracht van X aanroepen en de gevechten hebben een grotere diepgang, zoals het gevecht tussen Fou en zijn vroegere vriend Quatro. De gevechten hebben nu ook een veel emotionelere impact wat ze een echt nut geeft en waardoor dit deel leuker is om te bekijken. In B't X waren gevechten simpel. Een personage dat aimabel is, overleeft en de rest van de personages waren complete zakken die onmiddellijk stierven.

Op grafisch niveau lijkt B't X Neo sterk op zijn voorganger, maar het valt op dat het budget hoger ligt. Men heeft geen nood meer om de animaties te herhalen en men maakt gebruik van enkele aparte technieken om bepaalde scčnes beter in de verf te zetten. De studio gebruikt bijvoorbeeld tekeningen voor enkele flashbacks, waar andere flashbacks dan weer met een lichte gruis ingeleid worden. Qua geluid zit B't X Neo op identiek hetzelfde niveau als zijn voorganger, alle stemacteurs zijn terug en ze gebruiken nog altijd gebroken Engels om hun aanvallen te schreeuwen. Het nieuwe openingslied 'A Piece of the Sun' slaagt er goed in om je snel in de juiste sfeer te brengen, wat het eindnummer 'You Are The Best Buddies' niet kan. Dat eindnummer is iets te melig voor deze serie en concentreert zich te sterk op Karen.



OVAs hebben meestal een hoger budget dan televisieseries en dat is duidelijk te merken aan B't X Neo. Deze serie is op elk gebied beter dan zijn voorganger dankzij de emotionele impact van de gevechten en het betere tempo. Enkele minpunten uit de vorige serie zijn nog altijd present, zoals te lang gevechten. Het eerste gevecht in de OVA neemt bijvoorbeeld drie episodes in, wat zo'n 20% is van de volledige serie. Op deze manier is B't X Neo nog altijd niet goed genoeg om volmondig aan te raden.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 25 Jan 2008 21:52    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Dragon Ball Z: Dead Zone
Akira Toriyama is één van 's werelds bekendste manga-auteurs, desondanks heeft hij in dertig jaar tijd maar twee echte bekende reeksen geschreven. Het komische Dr. Slump was zijn eerste hit in 1980 wat opgevolgd werd door Dragon Ball in 1984.
Dragon Ball schitterde in manga en animevorm, maar de serie telt ook zeventien verschillende films. Er verschenen vier Dragon Ball films en dertien Dragon Ball Z films waarvan de eerste Dragon Ball Z: Dead Zone heet. Deze film verscheen origineel in 1989 en is maar veertig minuten lang. De lengte mag je echter niet afschrikken, de film bevat exact wat de kijker verwacht van een Dragon Ball Z verhaallijn. Driehonderd jaar voor de film strijden Garlic en de huidige Kami om de titel 'Kami' te ontvangen. Garlic heeft echter geen goede bedoelingen dus besluit de toenmalige Kami om de huidige Kami tot Kami te maken. Garlic is echter woedend en roept demonen op uit de hel, waarna hij verbannen wordt naar een andere dimensie. Hij zweert echter dat hij over driehonderd jaar wraak zal krijgen.



Garlic slaagt erin om zijn wraak te krijgen via zijn zoon, Garlic Jr. die qua uiterlijk en stem een kopie lijkt van Dragon Ball personage Pilaf. In tegenstelling tot Pilaf is Garlic Jr. echter een pak meer sadistisch doeltreffend. In het begin van de film schakelen Garlic Jr. en zijn drie vechters reeds snel Piccolo, Ox King en Chi-Chi uit in hun zoektocht naar de Dragon Ball. Met deze Dragon Ball wenst hij zich snel onsterfelijk waardoor Piccolo, Krillin, Gohan, Kami en Goku geconfronteerd worden met een onsterfelijke en zeer krachtige vijanden. In tegenstelling tot de meeste Dragon Ball Z films past deze perfect in de verhaallijn van Dragon Ball Z, maar de film kan ook gezien worden als de tegenhanger van de Radditz saga. De belangrijkste elementen daaruit zijn terug met onder andere de mysterieuze kracht van Gohan.

Veertig minuten is geen lange tijd, maar de film weet toch perfect humor, verhaal en snelle gevechten samen te brengen. Deze film weet één verhaallijn samen te persen tot een dikke twee episodes zodat het vervelende getalm uit de serie wegvalt en men zich kan concentreren op gevechten. De film past ook perfect in de serie omdat men hetzelfde openingsfilmpje en thema gebruikt. Men gebruikt namelijk het Japanse CHA-LA HEAD-CHA-LA in de originele versie en in de Ocean Dub. Dit is een sterk nummer en dat kan ook gezegd worden over het eindthema Come On Out, Incredible ZENKAI Power! De versie die Funimation gebruikt is spijtig genoeg zwakker. In de drie verschillende versies worden de gebruikelijke stemacteurs gebruikt dus je baseert de keuze best op welke versie je al hebt gezien.



Dead Zone is een leuke toevoeging aan de Dragon Ball Z serie. Het verhaal is niet direct origineel, maar het gebrek aan gepraat en gestaar in combinatie met enkele leuke gevechten maakt het toch de moeite waard voor een Dragon Ball Z fan. Fantastisch is het niet, maar het is wel vermakelijk om te bekijken. De film bevat namelijk goede gevechten en enkele komische scčnes.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 27 Jan 2008 14:00    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Dragon Ball Z: The World's Strongest
In 1989 begon Toei Animation met het produceren van de Dragon Ball Z anime. Tegelijkertijd begon de studio met het produceren van Dragon Ball Z films. In 1989 verscheen Dead Zone die in 1990 werd opgevolgd door Dragon Ball Z: The World's Strongest.

Het plot van deze film begint vijftig jaar voor de eigenlijke start van de serie. Twee biowetenschappers (Dr. Wheelo en Dr. Kochin) werken aan robotlichamen, maar hun basis wordt vernietigd en beide worden dood geacht. Bij het begin van de film blijkt echter al snel dat Dr. Kuchin nog leeft. Gohan en Oolong die in de Tsumisumbri bergketen op zoek zijn naar de Dragon Ball ontdekken daar hoe Dr. Kochin de draak Shenron oproept om Dr. Wheelo uit zijn ijsgevangenis te bevrijden. Kochin ontdekt de aanwezigheid van Gohan en Oolong en stuurt er zijn Biomen op af, dit zijn Saibamen-achtige wezens. Gohan en Oolong maken geen kans tegen deze wezens, maar gelukkig duikt Piccolo op die hen redt. Hij bezwijkt echter, net zoals in de eerste film, snel waarna Gohan en Oolong verdwijnen.



Met het verslaan van Piccolo kunnen Wheelo en Kochin aan hun plan beginnen. Ze willen de sterkste vechter ter wereld ontvoeren om Wheelo zijn brein over te zetten in diens lichaam. De twee wetenschappers denken dat Master Roshi de sterkste is, waardoor we deze nog een keer zien vechten. Hij verliest echter al snel waarna Goku, Gohan, Krillin en Piccolo één na één opduiken om het op te nemen tegen Wheelo en zijn biologische monsters. Bij deze gevechten gebruikt Goku zowel zijn Power Pole als Kaioken en de Spirit Bomb, terwijl Gohan in zijn trainingsoutfit rondloopt. Deze film speelt zich dus af op een onmogelijke plaats in het Dragon Ball Z plot, de film moet dan ook gezien worden als een minderwaardige variant op de Vegeta saga.

De film duurt zo'n zestig minuten, maar het laatste derde van de film waarin gevochten wordt tegen Wheelo is de moeite niet waard. Hij gebruikt een gigantische robot en het vechten is hier nogal saai. Het gevecht sleept ook te lang aan, Goku lijkt hem te vernietigen met een Kamehameha, dan doet hij een Spirit Bomb die lijkt te mislukken, dan moeten Gohan en Piccolo samen Wheelo aanvallen waarna hij pas vernietigd wordt met de Spirit Bomb. Het belangrijkste gevecht van de film wordt dus verknald. Er zijn wel enkele andere leuke gevechten, zoals het gevecht waarbij Goku met zijn hoofd tegen het ijs kwakt. Dit gevecht is één van de twee scčnes uit deze film die deel uitmaken van het openingsfilmpje van de serie.



Dit openingsfilmpje komt ook terug voor in deze film onder begeleiding van het traditionele nummer. Men heeft ook een goed eindnummer, genaamd The Battle (I-KU-SA), toegevoegd aan de film. Qua stemmen zitten de basisstemmen goed, maar nieuwkomers als Dr. Wheelo klinken minder. Deze film is ook in totaal minder dan de serie en geen verplichte keus. Het is beter om de goede herinnering aan de serie te behouden dan deze film te bekijken.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Joni Philips BerichtGeplaatst: 28 Jan 2008 14:14    Onderwerp: Reageren met citaat
Eindredacteur


Geregistreerd op: 20 Okt 2003
Berichten: 24889

Dragon Ball: Curse of the Blood Rubies
In 1984 begon Akira Toriyama aan Dragon Ball wat snel een succes werd. Amper twee jaar later werd de manga omgezet tot een tekenfilm dankzij Toei Animation. De studio produceerde eind 1986 de film Dragon Ball: Curse of the Blood Rubies.

De eerste van zeventien Dragon Ball (Z) films is eigenlijk de eerste saga van Dragon Ball, de Emperor Pilaf Saga, met nieuwe vijanden en een zwaar aangepaste verhaallijn. De standaardelementen uit de Emperor Pilaf Saga zijn echter aanwezig. Goku komt onder andere Bulma, Oolong, Master Roshi, Puar en Yamcha tegen. Zij spelen uiteindelijk elk een rol in de strijd tegen koning Gurumes. Dit was ooit een goede koning, maar bij de ontdekking van Blood Rubies gaat het mis. Sindsdien heeft hij een onstilbare honger, waardoor hij fel aankomt. Hij wil daarom de Dragon Ball verzamelen om zichzelf terug dun te wensen. Tegelijk blijft hij Blood Rubies verzamelen, waarvoor hij het land laat omgraven en de burgers hun gronden ontneemt.



Het kleine meisje Pansy besluit op zoek te gaan naar de legendarische Master Roshi om het dorpje te helpen. Tijdens deze reis ontmoet ze Bulma en Goku die samen op stap zijn, ze reizen samen naar Roshi waarbij Goku bijleert over het echte leven en zelfs de Kamehameha kopieert van Roshi. Deze aanval komt handig van pas om de troepen van de koning te verslaan, maar de gevechten die hierbij de revue passeren zijn echter niet de moeite in vergelijking met de gevechten serie. Het plot, en meerbepaald het einde, zijn ook niet direct interessant. De film eindigt trouwens nogal melig met Pansy die wenst dat alles terug mooi wordt, waardoor Shenron alle Blood Rubies vernietigt en de koning zich bekeert.

De film duurt vijftig minuten wat niet voldoende is omdat verschillende belangrijk scčnes uit de serie niet voorkomen in de film. Ox-King en Chi-Chi worden bijvoorbeeld niet geďntroduceerd en Goku toont zijn Oozaru vorm niet. Een ander nadeel is dat elke Westerse versie gecensureerd is en wegens licentieproblemen is de film nog steeds gebaseerd op de originele vertaling uit 1995. Dat betekent dus ook dat de huidige stemacteurs van Funimation niet voorkomen. De cast van de film doet het ook niet zo goed, waardoor de Westerse versie van de film zeker te vermijden valt. In de Japanse versie komen alle normale stemacteurs aan bod dus die versie doet het beter dan de Westerse versie.



Dat maakt echter maar weinig uit, de film is te zwak om aan te raden. Het plot van de serie is te sterk verknipt om deze film om te vormen tot een succes. De nieuwe schurken zijn niet de moeite, de gevechten zijn tekort en de karakterontwikkeling te oppervlakkig. Het is beter om de serie zelf te bekijken en deze film over te slaan.
Terug naar boven
Profiel bekijken Stuur privébericht
Berichten van afgelopen:   
Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10  Volgende
Nieuw onderwerp plaatsen   Dit onderwerp is gesloten. Het plaatsen of bewerken van berichten is niet mogelijk.    Gamed.nl Forumindex -> Gamed Café Tijden zijn in GMT + 2 uur
Pagina 1 van 10

 
Ga naar:  
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group